1-қисм.
Гр:🌹Ҳикоя ва қиссалар🌹
Муаллиф: ШАМСИНУР
♥️♥️♥️
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Ёзилаётган ҳикояни Аллоҳ барчамизга манфаатли қилсин.
Одамзот қизиқ, бировни ҳаёти билан ўйин ўйнашни қойиллатади. Ўзига эса биров шундай қилса дунёларга жар солади: «Мен бунга лойиқ эмасдим» дея. Аммо ўйламайдики мен ўзим ҳам шулар тоифасидан эмасманми деб. Мен вақтимни кўпинча бувимни олдида ўтказардим. Чунки мени ҳозирда таскин бера оладиган ягона инсоним бувим эдилар. У кишининг тиззаларига бош қўйганча мехрларини ҳис қилиб ётардим. Мен эндигина ўн етти ёшга қадам қўйдим. Орзулари улкан қизалоқ эдим... Мени қанотимни қирқиб ташлашди. Мен ҳаққини талаб қилолмайдиган, ким нима деса хўп дейдиган, жуда бўш қиз бўлганман. Ҳалигача шундай. Жуда тортинчоқман. Ўз фикримни айтишга қўрқаман.
-Бувижониси, Ойхоним қаердасан?
Доимгидек бобом қўлларида нимадир бекитганча бувимни излаб юрибдилар. Мен аста қўзғалдим.
-Ўтиравер.
Бувимни ноқулай бўлаётганимга сўз қотдилар.
-Уяламан буви
-Эеэ бу қариб қуйилмаган чол шоколад кўтариб келганда. Сенгаям бераман.
Бувим кўзларини қисганча кулиб қўйдилар. Биз бувим билан овқатланадиган хонада ўтирардик. Эшикни очиб сочлари оппоқ бўлиб, тўрттагина қолган бобомни бошлари кўринди, ва жилмайиб бувимни олдиларига келдилар.
-Ойхоним бу ерда эканингда, мен сени излаб юрибман.
-Ҳа тинчлими бобоси?
-Бу сенга.
Бобом кўкрак чўнтакларидан шоколад олиб бувимга узатдилар. Бувим эса қизариб кетдилар.
-Чол шу одатиз қолмади, қолмадида. Набираларга олинг ундан кўра.
-Эеэ уларингни отаси бор олиб берадиган. Ол еб ол.
Бувим шоколадни очиб менгаям узатдилар.
-Ол болам, буванг олиб келган таббарук.
Ийманибгина шоколадни қўлимга олдим.
-Мен кетдим, бироз ухлаб турмасам кечаси сериални кўролмиман.
-Бўпти бораверинг.
Бувим виқор билан ўтирардилар. Ойхон хожи момо. Маҳаллада обрў-эътиборга эга, канвойи аёллардан ҳисобланадилар. Ёшлари 75 дан ошган.
Уларнинг севгисига ҳавас қиламан. Бувим берган шоколадни оғзимга солиб, менга аталган хона томон юрдим. Йўлакда ўгай онамга дуч келдим. Уни юзида менга нисбатан ҳеч қандай ифода йўқ. Борлигим ҳам, йўқлигим ҳам унга аҳамиятсиз. Умуман мен ҳақимда фикр билдирмайди ҳам. Синглим билан укам эса мени келганимдан хурсанд. Уларни дарсини қилдираман. Ҳаттоки уларни шароитига ҳавасим келади. Менда эса... На орзу бор, на мақсад. Бу ерга келганимга икки ҳафтача бўлиб қолди. Лекин шу вақтгача мен бир аёл кўриши бўлган барча азобларни кўрдим деб ўйлайман. Кўзгуга боқсам сочларим орасида бир икки оқ бўй кўрсатибди. Ахир ҳали неча ёшга кирдим?
Бир машхур қўшиқ шу онда эсимга тушди. Ҳудди мен учун айтилгандек. «Инсон гўзал бўлиб эмас, бахтли бўлиб туғилсин экан».
Ёстиққа бошимни қўйиб яна мени қийнайдиган хотиралар домига ғарқ бўлдим. Атиги икки ҳафта олдин мен дўзахда эдим десам адашмаган бўламан. Ўгай онам Роҳила жуда яхши аёл. Бу деганим болаларига мехрибон. Улар учун жонини ҳам беради. Бунга кўп бора гувоҳ бўлганман. Лекин мени онам... Ҳатокки онамни яхши кўраманми билмайман. Эсимни таниганимдан бери : «Афтинг қурсин малла мушук», «Сарғаймай ўл» «Отангга ўхшамай кет» «Кўк кўзларингга ўт тушсин» ... Бу рўйхат узоқ давом этади.
Бу онамни «эркалаш» лари эди. Кўникиб ҳам кетгандим. Биз чекка қишлоқда яшар, онам ва мен, онамни укаси болалари билан яшашарди. Улар билан рўзғор бир эмасди. Онам рўзғорни кашта, қуроқ тикиб тебратарди. Ҳар ойда эса дадамдан моддий ёрдам, озиқ-овқат келиб турарди.
-Қуриб кетгир бу отанг бор йўғи шуларни жўнатибди. Мен уни садақасига зормидим?
Онам норози бўлганча озиқ овқатларни уйга таширди. Нега онам ва дадам бирга яшамасликларини билмайман. Онам отамни ёмон кўради. Ҳатто мени кўргани келса ҳам унга гапирмай терс бурилиб ўтираверади.
-Ўлибгина кетсин бу отанг. Машинаси автоҳалокатга учраб балога йўлиқсин. Қандай уни ер кўтариб юрибди ҳайронман.
Эсимни танибманки шу аҳвол. Дадамни келиши онамга ёқмайди. Аммо мен учун байрам. Дадам мени жуда яхши кўради. Малларанг сочларимдан силаб, мен ёқтирган ширинликлардан олиб келади.
-Сумбул қизим мени. Онанг сени урмаяптими?
Мен ерга қарайман. Қандай қилиб онам уради дея олардим.
-Дада мени ҳам олиб кетинг.
Кўзларимни ёши билан дадамга қарадим
-Олиб кетаман.
Дадам мени рад этмайди. Дарҳол онам билан уришиб бўлса ҳам олиб кетади. Оёқларим ювиқсиз, устим кир-чир. Сочларим тўзиб кетган, ҳудди лўлига ўхшайман. Бу бувимни мен тўғримда айтган таърифи.
-Болани аҳволини қара.
-Ойи нима қилай, қонун у томонда. Менга бермади болани.
-Гўдаккинани хароб қилади бу тошбағир.
-Кўряпман ойи. Бироз катта бўлсин барибир уйга олиб келаман.
Бувим доим бу уйга қадам қўйдимки мени ҳаммомга олиб кириб ювинтириб, сочларимни чиройли ўриб қўяди. Охорли либослар кийдириб тоза-озода қилади, қўяди
-Ўзимни оппоқ қизим. Ҳудди қўғирчоққа ўхшайсан.
Пешонамдан ўпиб бағрига босади.
Дадам олиб кетган кунлар мен ҳудди маликалардек яшайман. Онамни олдига қайтгач эса яна қарғиш, калтак, жеркиш бошланади. Шаҳардан қайтган куним онам мени обдон калтаклайди. Сен кетаман деб осилгансан ўша турқи совуқ отангга дейди. Энг ёмони мени онамни қўлидан ҳеч ким ажратиб олмайди. Охири вазият шу даражага етдики дадам келганидан кейин онам менга жуда кўп ситам етказишини билиб қолди. Яширинча келадиган бўлди.
Дадам менга олиб берган катта чиройли қўғирчоқларни, тоғамни болаларига онам бериб юборарди. Мен эса ҳавас қилганча, аламимни ютиб термулиб қолаверардим. Бермайман десам борми... Калтакни тагида қолиб кетардим.
Кечки пайт дадам ишдан қайтди. У келибоқ мени излайди
-Сумбула қизим аҳволинг яхшими?
Қўлимни цингани ҳали унча тузалмаган. Юришдаям оқсоқланиб юряпман.
-Яхши дадажон.
-Мен анави ит эмганни қамоқда чиритаман. Сенга қўл кўтарганларига минг пушаймон қилмасамми.
Мен индамай кўзимдан ёш сизиб чиққанча ерга қараб турибман. Ичимда ҳадик. Дадамга ҳам керак бўлмай қолсамчи?
-Она қизим, сен ҳеч нарсани ўйлама. Энди сени ўша нокасларни қўлига топширмайман. Мени кечир бу гапни айтишга жуда кечикдим.
-Дада ундай деманг. Сиз қўлиздан келганини қилгиндиз.
-Мен сафарга кетмаслигим керак эди. Ўша бир ой онангга қўл келган. Ҳамон ўзимни босолмаяпман.
Дадам асабийлашганча чиқиб кетди. Мен эса қайта краватга чўзилдим. Болалар йиқилса, ёки қўрқса онасини бағрига ўзини отади. Менчи? Онамдан қочардим. Онам бегона эмас, ўз онам. Мени дунёга келтирган онам. Лекин ҳаётимни барбод қилган ҳам айнан ўша инсон.
-Опа овқатга чиқинг.
Сабрина мени овқатга чақиргани келибди.
-Ҳозир .
Секин туриб овқатламиш учун чиқдим. Ҳамма жамул жам эди. Бобом бувимни олдиларида савлат тўкиб ўтирибдилар.
-Кел қизим. Қани жойингга ўтириб ол.
Бу уйда ҳеч ким менга ёмон муносабатда бўлмайди. Кўнглимга қарашга ҳаракат қилишади.
-Эртага аянг билан докторга бор. Машина юбораман.
Дадам овқатдан сўнг шундай деб қолди.
-Хўп
-Яхшилаб текширсин. Ички аъзолар билан ҳазиллашиб бўлмайди.
-Дадаси ҳавотир олманг. Энг яхши шифокорларга олиб бораман.
Роҳила опа идишларни чаққонгина йиғиштирганча чиқиб кетди.
-Фарҳод балки имкон бериш керакдир.
-Ойи бу ҳақида гаплашдик.
-Ўртада никоҳ бор.
-У ҳароми қизимни тенгги эмас. Бир марта хотин қўйган. Ёшиям сал кам мен тенгги. Қизимни хўрлашига қўйиб бермайман
-Мен ҳам сабр қилиб мана шу ергача келдим ўғлим.
-Ойи дадам сизни қадрлайди. Аммо у ифлосни ўзгаришига кўзим етмайди. Гапим гап. Сумбулани жавобини беради, қизим кўз олдимда бўлади. Сурайё ҳам қайта қизимни юзини кўрмайди.
-Шу қарорга келибсан ўзинг биласан.
-Кейинги гал ўлдириб қўйишини кутмаслик учун бугун шу қарорни қабул қилдим. Сумбула мен сен биланман болам. Отанг тирик сени хорлатиб қўймайди.
Яна ўпкам тўлиб кетди.
Мен мехрга зор ўсган эмасманми, озгина мехр ҳам мени кўнглимни бўшатиб юборади.
-Опа йиғламанг.
Синглим қучиб олди.
Хонамга кирдим. Юмшоқ ётоққа ётиб онамни ўйладим. Ҳозир нима қилаётган бўлса? Мени қарғаб ўтиргандир.
Мен қўрқадиган яна бир одам бор, Ғиёс. Аблах, номард инсон. Ким деб ўйлаётгандирсиз? У менинг турмуш ўртоғим. Мендан нақд ўн саккиз ёш катта. Оналар боласига ғамхорлик қилиб қучишини, эркалашини кўз олдимизга келтирамиз «она» деган сўзни эшитганда. Мен эса доимий равишда қарғаган, мени урган, фақат қовоғи солиқ аёлни кўз олдимга келтираман.
Ёшлик хотираларини эслашни истамайман. Афсус хотираларни ўчиришни иложи йўқ.
Боғчага бормаганман. Уйда онамни этагидан ушлаб юрардим. Бошқа болалар сингари онамни қучиб ухлаш мен учун армон бўлди. Онаси бор, лекин етимдек эдим. Мени доим отангга ўхшаганинг учун кўзимга балодек кўриняпсан дерди. Бирор бир овқатни емайман десам неча бора мажбурлаб едирган.
Онамни муносабати бир томон эдию, мактабдагиларни муносабати бир томон бўлди. Синфда ҳамма мени ёмон кўрарди. Ҳамма эмаас қизлар. Негадир мени қўшишмасди. Йигитлар билан яхши чиқишардим. Мени дўстларим улар эди. Юқори синфларга қадам қўявергач нега мени ёқтирмасликларини англаб етдим. Мен чиройли эдим. Чиройлиликда ҳам беқиёс эдим. Устимдаги жулдир кийимлар мени ҳуснимга раҳна сололмасди. Кўчадан ўтсам ортига бир бор назар солмаган инсон бўлмасди. Мовий кўзларим ўзимга ярашган. Сарғишга мойил сочларим билан ҳаммадан ажралиб турардим. Лекин шундай бўлса ҳам қизлардан узоқроқ юришга ҳаракат қилардим. Улар мени масхаралашар, олдимдан ўтишса туртиб ўтишар, сира чиқиштирмасдилар.
-Раъно Содиқ сариқ машакни севиб қолганмиш.
Мен индамай дарсимни қилиб ўтирар эканман, ортимдаги сўзларни бемалол эшитиб ўтирардим.
-Бу нима деганинг, ахир у мени...
Раъно гапиролмай қолди.
-Йигитлар гаплашишаётганда эшитдим. Сумбулага уйланаман, ақлли қиз деди.
-Мени ўйинчоқ қилибдими ҳали?
-Билмадим ўртоқ, аммо бу сатангдан эҳтиёт бўл. Писмайиб иш бажаради.
-Ўзи нимаси чиройли буни, йигитлар шуни талашиб юрибди.
Қизлар гапиряптию, мени ичимга титроқ киряпти. Бирор йигит менга гапирмасин, мен бундан жуда чўчирдим. Онам билса теримга сомон тиқади. Мактабдан қайтишда Содиқ менга эргашди.
-Сумбул тўхта
-Нима дейсиз?
Бошимни кўтармай савол бердим.
-Гаплашиб олайлик.
-Мен... Мени вақтим йўқ.
Кутилмаганда чопиб кетдим. Ортимга умуман қарамадим. Юқори синф ўқувчисини югуриб юриши бошқаларга ғалати туйилгандир.
-Ҳа нима, ит қувдими?
Онам кашта тикиб ўтирарди.
-Йўқ ўзим.
Онамга айтолмасдим.
-Кийиниб чиқ, бугун буюртма тушган.
Тинчлик кунларим аста барҳам топиб борарди. Йигитлар хат ёзиши, ортимдан кузатиши онамни қулоғига етиб борди. Ўша куни уйга киритиб чунонам урдики, ўқлов теккан жойлари кўкариб чиқди.
-Мен сени бузуқи бўлсин деб туққаним йўқ. Итдан бўлган қурбонликка ярамас. Мен нима кўрдим отангга тегиб? Яшашимни қара, аҳволимни қара. Сенам шу ҳаётни хоҳлайсанми? Бекор айтибсан, мен қизи қайтиб келибди деган гапни кўтармайман.
-Она мен ҳеч нима қилмадим.
-Сен кўз сузмасанг ортингдан келмайди.
Деразадан эса тоғамни қизи ва хотини мамнун жилмайиб томоша қиларди. Орадан бироз вақт ўтди. Мен тўққизинчи синфни битирай деб қолдим. Ана шундай кунларда дадам келиб қолдилар.
-Қизим биз бувинг билан ҳаж сафарига кетяпмиз. Сенга нима олиб келай?
-Мени дуо қилинг дада, энг бахтли қиз бўлай.
Дадам мени бағрига босди. Дадам кетгач, онам мени уришди
-Эрга лойиқ қиз бўлиб нега отангни пинжига кирасан?
-Дадам ҳаж сафарига кетди.
-Ҳе ўргилдим, ўзи киму, амали нима бўларди.
Дадам кетганидан ҳеч қанча ўтмай Содиқ уйимизга кузатиб келди. Уни қанча кет демай, кеткиза олмадим. Онам бизни кўчада кўрган. Уйга киргач яна калтакларга рўбарў бўлдим. Тўйиб кетгандим. Тунда қочиб ўзимни каналга отдим.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5