Предыдущая публикация
აქამდე დროა ზაფხულიდან და თოვაც რჩება .
მივდივარ ისე, დავბრუნდები, შენ ნუ მოცდები,
მოვრჩები , მოვალ, ტკივილია დღეს აჩემება .
და თუ მოვკვდბი, ნუ იტირებ, ნუ ინანებ ისე,
დრო მკურნალია შეგუებით, შენ ნუ მოცდები.
წყალივით ქვემოთ დავეშვები ისევ და ისევ
მეპატიება დასრულება, მერე მოვრჩები.
რადგანაც იცი შემელევი თეთრი ოცნებით,
ზაფხულში ყვავილს სხვა დაგიკრეფს ისევ კონებად,
მე შემიჯავრებს სიყმაწვლე მეტაფორებით,
რადგან დღეს იქცა ჩემი სუნთქვა ისევ მორჩენად!!!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев