Предыдущая публикация
"Գիտեմ"
Գիտեմ դժվար է,
Անցած մեր ուղին,
...Գիտեմ անցել ենք
Բոցերի միջով,
Մեզ կուլ են տվել,
Կրակաերախ հրեշներ բազում,
Գիտեմ...
Մեզանից խլել են
Զավակներին մեր, մանուկ,
Տարել թլպատել,հավատափոխել։
Զրկել են մեզ,մեր հող ու ջրից։
Բազում աշխարհներ
Մեզ գերավարել։
Մեր սուրբ գրքերի
Խարույկներով հրճվել։
Գիտեմ...
Որ գիտեք,ծաղիկ ենք մենք
Ոչ ծաղկանման,
Թույլ ու շատ նազուկ։
Կարող ենք պատռել
Կուրծքը ժայռերի։
Մեր արմատներով
Խորքն ենք դարերի ։
Գիտեմ...
Ծաղկեցրել ենք
Բազում երկրներ օտար,
Նույն այդ օտարները
Մեզ օտարել են,
Հագուրդ տալով
Իրենց նախանձներին չար։
Գիտեմ...
Մենք փուշ ենք եղել
Օտարի աչքում,
Օտարի բերանում
Շաքար ենք եղել,
Պետք եղած պահին
Մեզ կուլ են տվել,
Որ հետո տիրեն
Մեր փայլուն փառքին։
Գիտեմ...
Մենք արարել ենք
Քաղաքակրթություն,
Մեր լույսը սիրով
Ուրիշին ենք տվել,
Բայց այդ ուրիշը,
Ջանադրաբար
Մեր լույսն է մարել։
Մեզ ձգտել է թողնել
Անհույս խավարում։
Գիտեմ...
Ազգ իմ,աշխարհն էլ գիտե,
Մեր լուսավոր լույսի հզորությունը,
Մեր ճարտար լեզվի աստվածայինը,
Մեր տառ ու գրի իմաստունությունը։
Դա է պատճառը,որ խորթն ենք աշխարհի։
Հնչում է թեև շատ ծիծաղելի,
Բայց աշխարհն ընդվզել է,
Ընդեմ հայերի։
...Գիտեմ,որ գիտեք։
28.06.2024 թ.Մ.Մանուկյան։
Следующая публикация
Нет комментариев