Ավանդությունն ասում է, թե Աշոտ թագավորը նստելիս է եղել Կարս քաղաքում: Նրա հպատակների մեջ ամեն ազգի մարդ եղել է: Մի անգամ ժողովուրդը թագավորական վերակուցուի միջոցով դիմում է Աշոտին, որպեսզի նա օգնության հասնի իրենց: Աշոտը կանչել է տալիս վերակացուին, 500 ոսկի դնում նրա բռան մեջ և ասում.«Տար, բոլորին հավասար բաժանի»: Ու անմիջապես ավելացնում է. «Գիտեմ, որ դու ագահություն պիտի անես, մեծ մասը քեզ պահես: Ահա քեզ 100 ոսկի, միայն թե տվածս 500 ոսկին անպայման ժողովրդին կտաս: Գնալուցդ առաջ մի անգամ էլ կհանդիպես ինձ»: Վերակացուն գնալուց առաջ գալիս է Աշոտի մոտ: Թագավորը նորից 50 ոսկի է տալիս նրան ու ասում.«Գիտեմ, ագահություն պիտի անես, ահա քեզ էլի 50 ոսկի, չլինի թե բաժանելիք ոսկիների մեծ մասը քեզ պահես»: Վերակացուն, գալով ժողովրդի մոտ, ասում է. «Թագավորը ձեզ վրա շատ բարկացավ, ասաց՝ ուզում է, թող բոլորն էլ սովից կոտորվեն, իմ ինչ գործն է»: Գրպանում է թագավորի կողմից նրանց բաժին տված բոլոր 500 ոսկին: Լուրը անմիջապես հասնում է Աշոտ թագավորին: Սա կանչել է տալիս վերակացուին, մի լավ խայտառակում: Ձեռքից առնում է ոսկիները ու բաժանում ժողովրդին: Դրանից հետո թագավորի անունը դնում են Աշոտ Ողորմած:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2