«ՏԵ´Ր ԻՄ...»: ՎԱՐԱԳՈՒՅՐ
Սուխումի մեր դպրոցը քաղաքի կենտրոնում էր: Երբ 10-րդ էինք, մեր դասարանն զբաղեցնում էր շենքի 3-րդ հարկի ամենաանկյունի դասասենյակը, որի պատուհաններից 3-ը բացվում էին դեպի Մարտի 4-ի (Աբխազիայի սովետականացման օրը), իսկ մեկը՝ դեպի Օրջոնիկիձեի փողոցները:
Երբ մեր դասընկեր Մինասը հերթական չարաճճիությունն էր արած լինում կամ մի ամբողջ շաբաթ դաս չէր պատասխանում, դաստիարակ (դասղեկ) Հրանտ Մելիքյանը մոտենում էր պատուհաններից մեկին և հայացքը հառում դպրոցի դիմաց գտնվող քաղաքային բաղնիքի միհարկանի շենքին:
Նրա սրատես աչքերը թափանցում էին դրսի դռան միջով, բեկվում դեպի ձախ և սևեռվում մի մարդու վրա: Այդ մարդը Մինասի հայրն էր՝ բաղնիքի վարսավիր Օնիկը:
Մելիքյանը ծանր հայացքը տեղափոխում էր դեպի չարաճճի աչքերը հատակի մանրատախտակին հառած Մինասը.
-Հայրիկիդ կանչիր,-ասում էր նա, իսկ մենք կանխավայելում էինք դասղեկ-աշակերտ-ծնող անշտապ զրույցը, որի ավարտը սովորաբար համընկնում էր պատմության դասաժամի ավարտին:
Մինասը պատկանում էր այն աշակերտների թվին, որոնց ծնողները կրկնում են դարերից եկող պատճառաբանությունը. «Մեր երեխան շատ ընդունակ է, բայց չի սովորում, որովհետև ծույլ է»:
...Քիչ անց դասարան մտավ վարսավիրի սպիտակ խալաթով Օնիկը, որի գրպանում տարուբերվում էր մազ խուզելու մկրատը:
Մեր դաստիարակը նրան պատմեց այն ամենը, ինչը սեփական հորը չի պատմի և ոչ մի դպրոցական:
Բայց այս անգամ Մելիքյանը այլ գանգատ էլ ուներ. Մինասը երկու անգամ անընդմեջ չէր եկել դասերից հետո անցկացվող փորձին մի ներկայացման, որը նախաձեռնել և բեմադրում էր նախկին ինքնուս դերասանն ու ռեժիսորը, նույն ինքը՝ Հրանտ Մելիքյանը:
Նա Չեխով շատ էր սիրում և ուզում էր բեմադրել գրողի «Արջը» մեկ գործողությամբ կատակերգությունը: Երկու գլխավոր դերերից մեկը՝ «ոչ ծեր» կալվածատեր Սմիռնովի դերը, հանձնել էր Մինասին, իսկ երիտասարդ այրի Պոպովայի դերը՝ Սվետային:
Երրորդ դերակարարը ես էի, խաղում էի տիրուհու սպասավոր Լուկայի գրեթե անխոս դերը, քանի որ այդ Լուկան բեմի վրա երևում էր միայն մի անգամ, այն էլ ամենավերջում, և տեսնելով, որ րոպեներ առաջ այրու հետ մենամարտի պատրաստվող բռի կալվածատերը գրկել է իր տիրուհուն և համբուրում է, շփոթված ասում էր. «Տե´ր իմ»:
Վերջ: Վարագույր:
Բանակցության ընթացքում կոնսենսուս ձեռք բերվեց. Մինասը խոստացավ հասցնել թե´ դասերը, թե´ դերասանությունը:
...Փառահեղ ներկայացում ստացվեց: Պետական թատրոնից զգեստներ բերվեցին, իսկական դիմահարդար հրավիրվեց, դպրոցը հոտնկայս ծափահարում էր մեզ:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев