ƑẴᏬҨṜϦ₮₭₳๑✓౾❶❶❉คɑң๏❉

,,მე ვიცი რა გრძნობაა, როდესაც მიდიან და ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვან ეტაპზე გტოვებენ საკუთარი თავის ამარა... მე ვიცი რას ნიშნავს, გაცრუებული იმედებით ცხოვრების გაგრძელბა... მე ვიცი რას ნიშნავს,როცა დასაყდენ გამოცლილი ბარბაცებ და ჩამოსაჯდომს ეძებ აზრზე მოსასვლელად... მე ვიცი რას ნიშნავს, ჭაობში ჩავარდნა და გადასარჩენად ხელ- ფეხის დაღლამდე ქნევა... მე ვიცი რას ნიშნავს, სასოწარკვეთილისათვის უცხოს მიერ გამოწვდილი ხელი... მე ვიცი რას ნიშნავს, ნდობა დაკარგულისთვის რწმენის ხელახლა დაბრუნება... მე ვიცი რას ნიშნავს, ცხოვრება ტყუილში და მინდა გითხრათ, რომ მათ შორის ყველაზე საშინელი თავის მოტყუბაა... მე ვიცი რას ნიშნავს, სულის ტკივილებით ცხოვრება, ამ დროს გულის ტკივილს ვეღარ გრძნობს თურმე ადამ

,,ზოგს ეყვარები, ზოგს არა, ეს არ არის ტრაგედია, რადგან მთავარია საკუთარი თავი თავად გიყვარდეს, ამის გარეშე წარმოუდგენელია აუსრულო ოცნებები მას, გააბედნიერო, გააღიმო, გაათამამო.. ზოგს ეს ყველაფერი ერევა, სხვისგან ელიან ბედნიერების მინიჭებას, გათამამებას.. ზოგი საკუთარ ოცნებებსაც სხვას აჰკიდებს ხოლმე ასასრულებლად, არადა, არავინ არის ვალდებული შენ წინაშე, საკუთარ ცხოვრებაზე მხოლოს შენ ხარ პასუხისმგებელი... სხვაზე, თუნდაც ყველაზე ახლობელ ადამიანზე არ უნდა იყოს დამოკიდებული შენი ცხოვრების პულსირება, შენ თავად უნდა ჰქმნიდე საკუთარ მაჯისცემას, შენი ადამიანი კი გვერდით უნდა მოგყვებოდეს, ზურგს გიმაგრებდეს.. შენს სცენარს თავად უნდა წერდე, სხვათა აზრებისაგან თავისუფალი.. არ უნდა ჰკარგავდე მთ

,,ვერასდროს ვერ იპოვი იდეალურ სიტყვებს, იდეალურ მდგომარეობას ან იდეალურ დამოკიდებულებებს ადამიანებთან ურთიერთობისთვის.. ყველაფერი თავისთავად, გულიდან, ყოველდღიურობიდან გამომდინარე მოდის.. თუ სიტყვებსა და ქცევებს ათასჯერ სჭირდება აწონა და გადამოწმება იმისთვის, რომ იყოს იდეალური, საამო, ტკბილხმოვანი, აქ უკვე შენი ,,მე" გაქვს დაკარგული, ხდები არაავთენტური, ყალბი, პირფერი და არასაიმედო, რაც თავისთავად გამორიცხავს გულწრფელობას და ასეთი ადამიანი აღარცთუ ისე საინტერესოა.. მას შეიძლება ჰყავდეს ბევრი ტაშის დამკვრელი, მაგრამ ცოტა მოყვარული, ბევრი მაქებარი, მაგრამ ცოტა მეგობარი.. თუმცა, ჩვენ რამდენიც არ უნდა ვილაპარაკოთ ადამიანურ ღირებულებებზე, სამწუხაროდ ეს სამყარო ჯიუტად ტაშს მაინც სიყალ

რაღაც უაზროდ აგიჩემე, ჩუმი სიყვარულით მეფიქრები... დროებით დარდი დავივიწყე, მაგრამ სასწაულად მენატრები. რაღაც უაზრო მონატრებით თვალებს ცრემლები დასდენია. წლები გასულა, ვერ ვეგუები, თვალებთან ნაოჭიც გაგჩენია... რაღაც უაზრო სევდიანი თვალები ნისლით დაბურულა. ნუთუ ვერ მიცანი საყვარელო, შენი ახტაჯანა დაგიბრუნდა. რაღაც უაზროდ აგიჩემე, ჩემად მეგულები სამუდამოდ. ვგრძნობ რომ დამივიწყე, ვერც მიცანი... მე კი მეყვარები საუკუნოდ...

არ ვიცი .. თუმცა როგორ არ ვიცი.. ვიცი რატო ვარ ასეთ სენტიმენტალურ ხასიათზე .. ამდენმა ემოციურმა დატვირთვამ მაინც იმოქმედა .. ძალიან ადვილად მიჩუყდება ყველაფერზე გული.. ვითომ ნერვები აღარაა მწყობრში? ან თუ ადამიანების სიყვარული უფრო გაძლიერებულად მაქვს მოზღვავებული რასგან ვაცნობიერებ ამ წამიერ წამყაროში რა უსუსურები ვართ… და რომ არ უნდა იკარგებოდეს არცერთი წუთი და წამი მონატრებაში 🥹 არ ვიცი.. თუმცა როგორ არა ვიცი… სიყვარულზე დიდი გრძნობა არ არსებობს! და მე მთელი გულით მიყვარხართ!#ანო

სამწუხარო რეალობა

ყოველთვის, როცა ჩავფიქრდები ჩემს გავლილ ცხოვრებისეულ გზებზე-მუდამ მაქვს სინანულის,შეგრძნება რომ ,რაღაც ვერ გავაკეთე ისე ,როგორც საჭირო იყო.--რაღაც ვერ მოვასწარი და ეხლა უკვე გვიანია.-_ვიღაცას იმაზე დიდი მნიშვნელობა მივანიჭე,ვიდრე ამას იმსახურებდა.რომ უბრალოდ ზოგიერთ არასწორ ქმედებას ან უმოქმედობას,ბევრი სიტუაციის გამოსწორება შეეძლო.მაგრამ მე ყოველთვის მქონდა იმის შეგრძნება რომ,სხვაგვარად რო გამეკეტენინა,სხვა შედეგს მივიღებდი.მაგრრამ არა ვერ მივიღებდი!რადგან ადრე სხვა შეხედულება მქონდა ამა თუ იმ საკითხზე, ადამიანებზე .ეხლა კი სინანული დიდი სისულელეა, შევცდი ,ვისწავლე, გადავაბიჯე და გავაგძელე .ეს როგორ მოვახერხე ?მე ვიცი უფალმა იცის ./ანო

თუ შევიცვალე, ჩემი შეცვლის მიზეზი შენ ხარ და თუ ავტირდი, ჩემი ცრემლიც შენი ბრალია,, გულზე როდესაც ტკივილად და დიდ ლოდად წევხარ, მწარე ფიქრებით დარდმაც აღარ დამიხვალია. შენ გადათელე ულმობელად ჩემი გრძნობები, სამაგიეროს კარგს რას ელი, მიკვირს ძალიან, მე ყველა ტკივილს სულ ადვილად შევიხორცებდი, მაგრამ რა ვქნა, რომ სულში ყინვა და ავდარია. გული გატკინე? სულ ცოტა ხნით გახედე წარსულს, დაფიქრდი,მწარედ სანანებელს მეტს ნუღარ მეტყვი, სიტყვას უკან ვერ დააბრუნებ ნათქვამს და წასულს, დაე გახსოვდეს, რასაც დასთეს, იმას მოიმკი. თუ დაგივიწყე, ეს მიზეზი შენში ეძებე, სარკის წინაშე საკუთარ თავს კითხვა დაუსვი, რა დავაშავე, თუ სიმშვიდე სულის ვეძებე და ჩემი წასვლით დასასრულის ფარდა დავუშვი.#ანო

ჩვენ გვგონია სიტყვა შეუმჩნეველი რჩება, მაგრამ სიტყვას საუკუნო ექო აქვს. იცით, მინახავს სიტყვამ „გამარჯობა” როგორ გააღიმა მარტო მჯდომი მოხუცი. შემიმჩნევია სიტყვამ „მომენატრე” როგორ აამაღლა ადამიანის თვითშეფასება. გამიგია როგორ გაუნათდა ცხოვრება მას, ვისაც უთხრეს „მიყვარხარ”. ისიც მსმენია, როგორ გაუგრძელებიათ გზა სიტყვებით: „რაც არ უნდა მოხდეს, წინ იარე”. გამარჯვებულებიც მინახავს, რომლებიც დაყვნენ სიტყვას: „გაბედე”. სინათლეზე გამოსულებიც მინახავს სიტყვებით: „მოვა უკეთესი დღეები”. მინახავს დაცემულნიც და ფეხზე წამომდგარნიც, სიტყვებით „წარსული უკან დატოვე და წინსვლა განაგრძე“. წარმატებულებზეც მსმენია, რომლებიც გამხნევდნენ სიტყვებით, „კიდევ ერთხელ სცადე”. ეს სიტყვები შესაძლოა მათ მოისმინეს

ცხოვრებაში იმდენ რამეს გამოივლი ადამიანი, რომ ზოგჯერ გაგიკვირდება კიდეც საკუთარი გამძლეობის, არ იცი რა იქნება ხვალ, როგორ ადამიანებს შეგახვედრებს ცხოვრება და როგორ გზებზე გატარებს, მაგრამ ერთი რამ ყოველთვის უნდა შეძლო: მიუხედავად ბევრი ტყუილისა, უსამართლობისა და სირთულეებისა, შეინარჩუნო სუფთა გული და არ გაბოროტდე. ცხოვრებაში ყველაზე დიდი გამარჯვება ზუსტად ის არის, ადამიანების ბოროტება და განსაცდელი რომ ვერ გაგაბოროტებს. //ანო.