«Որոշ » հայերի համար մեր հրաշք տղաներն ընդամենն այն մատաղի գառներն էին, որոնց զոհաբերեցին իրենց անմարդկային ծրագրերը իրագործելու համար, հայրենիքն էլ վճարվելիք գինն էր իրենց դիվային խրախճանքները ապահովելու համար, իսկ մե՞նք... դե մենք էլ հիմար երազողներ, որ համառորեն չէինք ուզում իրականության աչքերին նայել։ Հորինել էինք մի հեքիաթային ամենազոր կերպար ու ամեն մեկս իրեն էր տեսնում այդ կերպարի մեջ ու հաղթական << առաջ էինք գնում >>։ Հայ հայ էր Բաքու էինք հասնելու։ Չափից դուրս շատ հավատացինք ու կարևորագույն ու պատասխանատու կետերը վստահեցինք ամեն մի հայ կոչվածի ու թերագնահատեցինք թշնամու թե՛ ուժը, թե՛ գազանաբարո բնույթը ու... ու ունեցանք այն, ինչ մեջքից կոտրեց բոլորիս։ Բացվեց դեկորատիվ հաղթական էպիզոդներով նկարազարդված վարագույրը ու ռազմաճակատը մեր առաջ բացվեց իր ողջ սարսափով։ Դասեր կքաղե՞նք արդյոք այս ամենից, կսովորե՞նք մեծամտանալուց առաջ գնահատել թշնամու ուժը, սթափ նայել իրադարձություններին, վերլուծել մարդկանց քայլերն ոի հասկանալ ով ով է ու տեղում, առանց վայրկյան հապաղելու կտրել հ...Ещё«Որոշ » հայերի համար մեր հրաշք տղաներն ընդամենն այն մատաղի գառներն էին, որոնց զոհաբերեցին իրենց անմարդկային ծրագրերը իրագործելու համար, հայրենիքն էլ վճարվելիք գինն էր իրենց դիվային խրախճանքները ապահովելու համար, իսկ մե՞նք... դե մենք էլ հիմար երազողներ, որ համառորեն չէինք ուզում իրականության աչքերին նայել։ Հորինել էինք մի հեքիաթային ամենազոր կերպար ու ամեն մեկս իրեն էր տեսնում այդ կերպարի մեջ ու հաղթական << առաջ էինք գնում >>։ Հայ հայ էր Բաքու էինք հասնելու։ Չափից դուրս շատ հավատացինք ու կարևորագույն ու պատասխանատու կետերը վստահեցինք ամեն մի հայ կոչվածի ու թերագնահատեցինք թշնամու թե՛ ուժը, թե՛ գազանաբարո բնույթը ու... ու ունեցանք այն, ինչ մեջքից կոտրեց բոլորիս։ Բացվեց դեկորատիվ հաղթական էպիզոդներով նկարազարդված վարագույրը ու ռազմաճակատը մեր առաջ բացվեց իր ողջ սարսափով։ Դասեր կքաղե՞նք արդյոք այս ամենից, կսովորե՞նք մեծամտանալուց առաջ գնահատել թշնամու ուժը, սթափ նայել իրադարձություններին, վերլուծել մարդկանց քայլերն ոի հասկանալ ով ով է ու տեղում, առանց վայրկյան հապաղելու կտրել հանցավոր ձեռքը, քանզի այն ձեռքը, որն այսօր վնասում է հայրենիքիդ, կամ ընդամենը << ինչ֊որ հայի>>, վաղն այնքան է երկարելու, որ հասնելու է ծանոթներիդ, ընկերոջդ, հարազատիդ և վերջ ի վերջո ընտանիքիդ ու երեխաներիդ։ Սթափվեք... Սիլվա Գուլանյան
Ի°նչ գիտեք, թե այս հողի սրտում որքան նետ ու նիզակ է ցցվել, ի°նչ գիտեք թե քանի հերոսի վերջին հառաչն այս հողը չի պահում իր հոգում ։Լինում է չէ ,որ երեսդ դնում ես հողին,ականջիդ ծիծաղ կամ հառաչ է լսվում։ Հողի կյանքն անմահ է, մարդն ընդամենը երևույթ է, ժամանակի հետ անցողիկ։ Ուրեմն կարողացիր այնպես ապրել, որ երբևէ ոտդք դրած տեղում ծաղիկներ ժպտան անցվորներին, նրանք էլ հաստատ կժպտան անցյալում եղած քո վեհ գոյությանը։ Գուցե ինչ որ մեկը շտապի սիրած աղջկան հենց քեզնով օրհնված հողի սրտից պոկած ծաղիկով ժպտալ։ Ժպտացեք միմյանց Մարդիկ, Մարդն էլ Ծաղիկ է, ժպտացեք ծաղիկների պես։ Բելլա Բադալյան 30/04/2024
Комментарии 5
Սիլվա Գուլանյան
Հողի կյանքն անմահ է, մարդն ընդամենը երևույթ է, ժամանակի հետ անցողիկ։
Ուրեմն կարողացիր այնպես ապրել, որ երբևէ ոտդք դրած տեղում ծաղիկներ ժպտան անցվորներին, նրանք էլ հաստատ կժպտան անցյալում եղած քո վեհ գոյությանը։
Գուցե ինչ որ մեկը շտապի սիրած աղջկան հենց քեզնով օրհնված հողի սրտից պոկած ծաղիկով ժպտալ։
Ժպտացեք միմյանց Մարդիկ, Մարդն էլ Ծաղիկ է, ժպտացեք ծաղիկների պես։
Բելլա Բադալյան
30/04/2024
Խորհին հարգանքներս։