Предыдущая публикация
Ու կիսամեռ տուն հասա,
Գիտակցեցի, որ որբ եմ,
Տանը գրկող ինձ չկա։
Կարծեցին, թե թռչուն եմ,
Իմն է ամբողջ աշխարհը,
Այնինչ, անթև մնացի,
Ինձ հետ լացեց երկինքը։
Հայրենիքիս բախտի պես,
Ում սիրեցի`ինձ դաղեց,
Չհասկացա, ո՞ր մեղքս,
Ինձ ստեղծողը չներեց։
Մոտիկներիս համբույրը,
Նման եղավ մատնության,
Ինչպես մատնեց Հիսուսին`
Արծաթ սիրող այն Հուդան։
Կարծեցին, թե թռչուն եմ,
Ու ցավը չեմ ճանաչում,
Այնինչ, ծնված իմ օրից`
Ցավը ինձ հետ է քնում ։
Ana Maria
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 8