Предыдущая публикация
Բայց էլի իրար չենք ճանաչում։
Նույն վերքն է մխում մեր կրծքի տակ,
Բայց իրար ցավից չենք հառաչում։
Ուր որ գնում ենք անջատ-անջատ`
Մեզ տառապանքն է ընդառաջում։
Եկել-հավաքվել վտակ-վտակ,
Հիմա իրարից ու՞ր ենք փախչում։
Ներշնչում կա դեռ, ու դեռ մենք կանք,
Բայց էլ նոր բարձրունք չենք նվաճում։
Չենք էլ իմանում ում հավատանք,
Ո՞վ է մեզ կանչողն, ու՞ր է կանչում։
Շպրտել են մեզ անդունդն անտակ,
Չենք դառնում մրրիկ, չենք շառաչում։
Մեր սիրտն ու մեր դուռն իրար դեմ փակ,
Եվ մենք իրարից չենք ամաչում...
Ուշ կլինի, մեր գլխին կտանք,
Թե ի՞նչ կորցրինք և ի՞նչ գտանք,
Իրար կհիշենք, կմղկտանք
Եվ ավա՜ղ կասենք մահվան մահճում։
ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 7