Հալածվել է ձմեռը արփու շողքերից
Թաց վերմակն ուսերին անցնում է անդե՜ն
Բաց դռներդ սիրտ իմ, գարո՜ւն է արդեն:
Կռունկներն են կանչո՜ւմ մավի եթերքից
Ավետիս են բերել հայրենի հողից,
Տես՝ այնտեղ լողում է մի լուսե ծվեն
Բաց դռներդ սիրտ իմ, գարո՜ւն է արդեն:
Երբ աշնան չուն տարավ հույսդ քեզանից
Կարկամեցիր հյուսիսի գրկում դառնալից,
Լսիր դու մեղեդի՜ն ծորող՝ երկնքեն
Ապաքինվիր սիրտ իմ,գարո՜ւն է նորեն:
Բաց աչքերդ սիրտ իմ, ելիր թմբիրից
Խոստում քաղիր, երգուն հավքերեն լեզվից,
Որ գալիք աշունքին քեզ թևեր շինեն
Երամի հետ տանեն բույնդ քարեղեն:
Աչքերդ միշտ տամուկ, հեգ,արցունքալից
Տառապում ես անդուլ, էրվում կարոտից,
Բաժանությունն է տոչորում քեզ,ինչպես գեհեն
Տոկա՝ սիրտ իմ,Աստծուց հայցիր ապավեն:
Աղոթքներ հղիր քո պանդուխտ խորանից,
Թող շեն մնա հայրենին,հեռու՜ փորձանքից,
Մի օր դու էլ կչվես օտար ափերեն
Այժմ ցնծա՜ սիրտ իմ,գարո՜ւն է արդեն:
Արտավան Սահակյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев