Ա՜խ,այս գիշեր մորս տեսա երազում,
Լուսնկան,զերդ արեգակ էր լուսարձակ,
Մի ձագուկ կար նրա կրծքի դրախտում
Խայտուն, ինչպես մավի լճին ծեթ կոհակ:
Այնպես էլ չեր ծերացել իմ սրբուհին
Նույն ժպիտն էր՝ բարության ծով աչքերում,
Նույն այտերից ծիրանավառ ու նրբին
Ասես՝ բալասան էր կաթում մեղրագույն:
Կապույտ առուն համբույր քաղած լուսնյակից
Երփնել էր յուր ալիքները ոսկեգույն,
Հանց գոհարե ուլունքաշար, իր հունից
Ծիկրակում էր աչուկներով մշտարթուն:
Իրանագեղ ուռիները սեթևեթ
Զմրուխտավարս գագաթները խոնարհած
Ողջագուրվում էին քնքուշ հովի հետ
Ալ եթերքի երանգներով արբեցած:
Գիշերացած գրկարանն, իմ մայրիկի
Այն ամենի ներքո,ինչպես ակ վառուն
Թափանցեց մինչ անձավները իմ սրտի,
Լուսավառեց նրա բույնը վշտագույն :
Այնտեղ մանկան վարդե կերպար էր շողում,
Կարծես՝արտացոլն, իմ նորաճ կեցվացքի,
Շատ նման էր ինձ ձագուկն այն,երազում
Բազմած գահին թափուր, լքած իմ կյանքի:
Կարոտը ձիգ կառչել էր իմ հեգ վզից
Շնչահեղձ էր անում, դժնի վիշապն այն,
Մոտեցա ես ,որ բույր շնչեմ դրախտից
Ու ծանոթվեմ այն վարդի հետ լուսական:
Թավշե թարթիչները փերուս ելան վեր
Երկու արև այնտեղից լույս շողեցին,
Սեվեռվեցին դե՜պ պատկերն իմ ալեհեր,
Սակայն, ավաղ անճանաչ ինձ մնացին:
Շարժեց բոսոր շրթունքները խնկաբույր ,
Մրմունջ լսվեց նրանց լուսե եզերքից,
Ո՞վ ես՝հարցը այրեց սիրտս,ինչպես հուր,
Անշունչ տեսա ինձ երազիս լուսանցքից:
Որբուկ սիրտս կրկին անգամ որբացավ,
Երազում էլ,չկա հոգուս կարեկից,
Հույսիս վերջին ճառագայթը մոխրացավ
Երբ,իմ Արփու լույսը շեղվեց ինձանից:
Ես հասկացա,որ ծնողն իմ սրբարար
Չեր դիմացել իմ կարոտին արնախում,
Նոր սրտիկ էր երկնել մատաղ,իր համար
Եվ ապրում էր իրեն պատկան դրախտում:
Ա՜խ, երազն էր գեթ,թշվառիս համար տուն
Այնտեղ կար իմ լացող հոգուն հանգրվան,
Երազում էր սիրտս առնում հարություն
Երբ շնչում էր մորս բույրը մոգական:
Արդ զառամած սիրտս դանդաղ կհանգչի
Այս անսնունդ, մեղքերով լի,չար հողին,
Իսկ նոր սիրտս՝ ծնված ծոցում եդեմի
Կցնծա հար,անմահ մորս սուրբ գրկին:
Արտավան Սահակյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 38
Мама свет
Мама воздух
Мама хлеб
Мама....
Артаван
մեծն պոետին, որ նորից հիցմունք ապրեցինք այս
տողերը նվիրված մայրերի տոնի առթիվ օրվան
կարդալուց,հիյացմունքներիս չափ ու սահման չկա կեցցես!::::::