Предыдущая публикация
ՄԱՐԻՆԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Սիրո լույսը
Ամեն օրն ասես, աղոթք էր լույսի,
Վարդի բուրմունքով՝ սիրով անթառամ,
Աստղերն աշխարհի ժպտում էին կարծես,
Ջերմացնում սրտերն՝ հավերժ զորությամբ։
Եդեմում ծաղկած ալ վարդն էր բուրում,
Հավատով լեցուն, կանչով՝ արթնության,
Լուռ թովչանքներում փնտրում էր ասես,
Աղոթք հասցնող աղավնու ճամփան։
ՄարիԳլենն
Следующая публикация
Комментарии 1