Эшитганмисиз, шундай иборани?
Дил оғриғи нима ўзи?
У қандай бўлади?
Бу оғриқ тананинг қаеридаги азобга ўхшайди?
Буйрак оғриғигами ё юрак санчиғигами? Балки икки елканг остида турган куракдек ачишар...
Йўқ, уни ҳеч қандай моддий оғриқ билан ифодалай олмаймиз. Бу шунақанги азобки, санчимай, оғримай, ачиштирмай азоблайди.
“Ёш болам билан уй ишларига улгуролмасдим. Қайнсинглим қайнонамга:
— “Келинингиз ҳеч нарсани қойил қилмайди”,-деди.
“Бола билан”,-дейишимни биламан, “Дарров болани баҳона қилманг. Итам туғишни билади. Битта туғволиб, дарров рўкач қилаяпсизми?”-деди. Шунақанги ранжидим. Бу сўзлардан ичимда оғриқ турди. Қаеримда аниқ билмайман. Лекин бошқа гапирмадим. Орадан йиллар ўтди. Қайнсинглим турмушга чиқди. Не ажабки, итам туғиши мумкин бўлган болани у туғолмади. Аллоҳ унга фарзанд бермади. Умр йўлдоши бепушт экан. Ажрашишни эса истамади. Бола боқиб олишга мажбур бўлди. Мен қарғамаган эдим, шунчаки дилим оғриганди, холос”.
“Кичик овсиним ва менинг болаларим ўзаро тортишиб қолди. Болалар орасига тушмадим. Бир маҳал катта овсинимнинг 18 ёшли ўғли келиб болаларимга шунақанги бақирди. Овсинимнинг қизини кўтарганча, чиқиб кетди. Болаларим қўрқиб йиғлаб юборишди. “Нега бақирасиз? Ўзлари урушиб ўзлари ярашиб олишади”,-деганим ҳамон менга ҳам ўшқириб кетди. Кўнглим оғриди. “Аввал битта туғдириб қўйингда, кейин болага бақиринг”,-дедим жаҳл билан.
“Керак бўлса ўнта туғдираман”,-деганча чиқиб кетди. Орадан вақт ўтиб, бу воқеалар эсдан ҳам чиқди. У эса уйланди. Икки уч йил фарзанд кўролмади. Учинчи йил келиннинг бўйида бўлган эди, нобуд бўлди. Негадир ўша жанжал ва унинг гапи ёдимга тушди. Мен унга фарзандсизлик тиламагандим, шунчаки кўнглим оғриганди, холос”.
Қайноналар бор кеситиғу пичинги билан келиннинг юрагини худди аррадек тимдалашади.
Шундай келинлар бор меҳрибон қайнонани қутурган кўппакдек узиб олишади.
Яна қайнсингиллар бор ўзларини келинойи ҳузурида маликадек тутишади. Келин қул, у эса Бегойим.
Бир тоифа қайнопалар борки, уканинг аёлига тинчлик бермайди.
Ҳар келганда “чўқилаб” кетмаса кўнгли жойга тушмайди.
Ҳеч бири рўпарасидаги ҳамжинсининг нозик қалбига озор етаётганини ўйлаб ҳам кўрмайди.
Дил оғриғи ёмон бўлади.
Икки кўксинг орасида нимадир узилгандек, гўё. Томоғингга тиқилган ютумни ютолмайсан ҳам, чиқаролмайсан ҳам.
Қарғашни ҳам, жазо тилашни ҳам билмайсан. Муаллақ қотади хаёлинг...
Қалб титрайди, холос. Қалбда эса Буюк Зотнинг нақши бор. Титрагани Аршга етади. Кимнидир билиб-билмай, мана шундай оғриққа дучор этган бўлсангиз, узрингизни сўраб қўйинг.
Қаердадир кўнгилларга берилган ўкинчлар, албатта сизга ҳам қайтиб келиши мумкинлигини унутманг.
Бу дунё қайтар дунё...
Бу олам бумеранг қонуни бўйича ишлайди.
Қилганимизни қайтариб оламиз, албатта.
Саида ҚОРАБОЕВА .
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1