Предыдущая публикация
Чүплек. Повесть (25)
Ул гомере буе биеккə күтəрелергə канат җəйгəн кешелəрне яратмады, күралмады, алардан көнлəште. Шул затларның күлəгəсендə калмыйм дип, алдан ук аларны чебеннəрне сыткан кебек сытарга тырышты, аларның йөзенə пычрак якты, ятьмə-тозаклар корды...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 16