Предыдущая публикация
გოგო მიყვარდა საფიცი
ლამაზი,ოქროს თმიანი.
ახლა სად არის,არვიცი,
ალბათ შვილებს ზრდის,ქმრიანი.
ლექსებს ვუძღვნიდი,ვეტრფოდი..
ის,სახე ღიმილიანი.
ახლაც იმ ლექსებს ვეტყოდი,
რომ ვნახო.ქმარი ვინ არი?!
არც თვითონ იყო გულგრილი..
მზესავით ჩამომდინარი.
მის ღიმილსაც კი ვუვლიდი.
იქნებ,არ არის გვიანი?!
მერე კი მოხდა ისე,რომ...
იმას არ უთქვამს უარი.
ეგებ,წერილიმივწერო,
ახლა,ქმრიანი თუ არი.
მაშინ,დავკარგეთ ერთურთი.
ფორტუნას დავაბრალებდი.
ახლაც,რომ ვნახო,იმ წუთში,
თავიდან შევიყვარებდი..
მამუკა უნგიაძე.
Следующая публикация
Комментарии 1