І НЕАБМЕЖАВАНЫЯ ФАНТАЗІІ
Сёння музей прымаў наведвальнікаў аддзялення сацыяльнай рэабілітацыі, абілітацыі інвалідаў ТЦСОН, якія былі запрошаны на выставу-прэзентацыю “Абмежаваныя магчымасці і неабмежаваныя фантазіі”.
Дырэктар установы культуры Людміла Навіцкая шчыра прывітала гасцей, якія пазнаёміліся з выставай графічных работ нашай зямлячкі Ванды Лагун. Старшы навуковы супрацоўнік музея Таццяна Катовіч распавяла аб творчасці і жыццёвым шляху мастачкі, з якой асабіста была знаёмая. Верш Ванды Лагун, прысвечаны Лужкам, прачытала галоўны захавальнік фондаў Ларыса Мядзелец.
Удзельнікі сустрэчы Надзея Мілянцей і Вольга Клакоўская прэзентавалі свае творы і ўразілі прысутных не толькі сваім талентам, але і шматграннасцю захапленняў. Сапраўды, фантазія багатая і разнастайная, а творчасць не мае межаў. Усе прысутныя атрымалі задавальненне і асалоду ад прыгожага мастацтва і душэўнасці гэтых людзей.
Упрыгажэннем сустрэчы стала выкананне песен Сяргеем Рымдзёнкам, якое кранула струны душы кожнага, хто знаходзіўся ў зале.
Ужо за гарбатай дамовіліся, што наступная сустрэча адбудзецца вясной.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 3
“Мнюта”
Неглыбока, нешырока,
Берагі не круты,
Ды маршрут ажно здалёку
У рачулкі Мнюты.
Нарадзілася ля Плісы,
Ход яе павольны –
Лугам, полем або лесам,
Навакол раздолле.
Там-сям вёсачка малая
На шляху трапляе.
Да Лужкоў як падплывае,
Дзіўна ажывае.
То мястэчка –
цуд
прыроды –
Ладна выглядае.
Мнюта робіць павароты –
Лугі ўтварае.
Ад таго і само мястэчка
Лужкамі назвалі.
Яго ўтульна, як гняздзечка,
З густам будавалі.
У Лужках вясной чаромха
Як раскіне вецце,
То здаецца, ці ёсць трохі
Дзе мілей на свеце.
Ну, а Мнюта ўсё імкнецца
І вясной і летам.
Па-над ёй цвіце мястэчка
Зялёным букетам.
Далей Мнюта воду коціць
Цераз лес цяністы.
А ён к берагу падходзіць
Ды ў ваду глядзіцца.
Прыгажосць вакол лясная,
Птушыныя спевы.
Вада чыста, лю
...Ещё“Мнюта”
Неглыбока, нешырока,
Берагі не круты,
Ды маршрут ажно здалёку
У рачулкі Мнюты.
Нарадзілася ля Плісы,
Ход яе павольны –
Лугам, полем або лесам,
Навакол раздолле.
Там-сям вёсачка малая
На шляху трапляе.
Да Лужкоў як падплывае,
Дзіўна ажывае.
То мястэчка –
цуд
прыроды –
Ладна выглядае.
Мнюта робіць павароты –
Лугі ўтварае.
Ад таго і само мястэчка
Лужкамі назвалі.
Яго ўтульна, як гняздзечка,
З густам будавалі.
У Лужках вясной чаромха
Як раскіне вецце,
То здаецца, ці ёсць трохі
Дзе мілей на свеце.
Ну, а Мнюта ўсё імкнецца
І вясной і летам.
Па-над ёй цвіце мястэчка
Зялёным букетам.
Далей Мнюта воду коціць
Цераз лес цяністы.
А ён к берагу падходзіць
Ды ў ваду глядзіцца.
Прыгажосць вакол лясная,
Птушыныя спевы.
Вада чыста, люстраная,
Высокія дрэвы.
І здалёку, памаленьку,
Хоць і прытаміла
Упадае ў Дзсёнку
Весела, бурліва.
Ванда Лагун