Памяць… яна трывала захоўвае і беражэ ў сваіх аналах тых, каго з намі няма…
Мінаюць леты і зімы, бяжыць час, як у незваротны вечны вырай адляцела ад нас выдатная паэтка, наша зямлячка Таццяна Еўдакова. Тут, у Германавічах, прайшло яе дзяцінства, тут нараджаліся першыя мары, тут – Таццяна Несцераўна ступіла ў свет паэзіі, каб застацца там назаўжды, і, прыступка за прыступкай ісці да вяршыняў. У 2024 годзе выйшаў зборнік паэзіі Таццяны Еўдаковай “Озарение”, рэдактар і ўкладальнік якога член Саюза пісьменнікаў Беларусі Віктар Лагун. Менавіта ён адкрыў сустрэчу-ўспамін, прысвечаную творчасці Таццяны Несцераўны. Сваімі ўспамінамі падзяліліся таксама Ганаровы член Саюза пісьменнікаў Беларусі Міледзій Кукуць, паэтка Людміла Лабачэўская, кіраўнік народнага калектыву літаратурнай творчасці “Світанак” Ала Клакоўская, якая, дарэчы, прадставіла яшчэ аднаго “світанкаўца” – Аліну Шынкевіч. Надзвычай пранікнёна прачытала адзін з вершаў Таццяны Еўдаковай Валянціна Фёдарава. Атмасферу гэтай сустрэчы немагчыма перадаць словамі. Патрэбна было тут знаходзіцца. Супрацоўнікі музея ўдзячны нашым аднавяскоўцам, навучэнцам і настаўнікам Германавіцкай сярэдняй школы, ветэранам педагагічнай працы былой Вялікасельскай школы за памяць і цікавасць да творчасці нашых землякоў. Для Таццяны Несцераўны вершы былі сувяззю з часам, з жыццём….. Яна жыла тымі рытмамі, якія гучалі ў яе сэрцы. З вялікай духоўнай адказнасцю паэтка сцвярджае “жизнь не годами надо мерить, а тем как выросла душа”. І столькі ў гэтых радках глыбокага сэнсу і вялікай праўды, што неўсвядомлена аналізуеш сваё бачанне свету і прыярытэты. Таццяна Еўдакова засталася для нас у сваіх вершах...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 3