Էվերեստը՝ աշխարհի ամենաբարձր գագաթը, խլել է մոտ 300 լեռնագնացների կյանք։ Այս մահերը տեղի են ունեցել Էվերեստի լեռնագնացության պատմության ընթացքում, երբ առաջին գրանցված մահը տեղի է ունեցել 1922 թվականին: Էվերեստ մագլցելու հետ կապված ռիսկերը ներառում են եղանակային ծայրահեղ պայմաններ, ձնահոսք, անկումներ, բարձրության հիվանդություն և լեռնագնացության այլ վտանգներ: Չնայած վտանգներին՝ հազարավոր լեռնագնացներ շարունակում են ամեն տարի վերելքի փորձերը՝ հաճախ փորձառու ուղեկցորդների և շերպաների աջակցությամբ:
Ըստ Թաջ Մահալի կառուցման պատմության՝ Պարսկաստանից Հնդկաստան տեղափոխված հայերի թվում էր նաև Արջումանդին՝ իր ընտանիքի հետ: Նրա հայրը չափազանց հարուստ էր, այդ իսկ պատճառով բարի հարաբերություններ է սկսում կայսերական ընտանիքի հետ: Որոշ ժամանակ անց Արջումանդը հանդիպում է իր կյանքի սիրուն և տարիներ անց ամուսնանում նրա՝ արքայազն Քուրամի հետ: Ամուսնության ժամանակ, ավանդույթի համաձայն, Քուրամի հայրը՝ Շահ Ջահանդիրը, հարսին տալիս է նոր անուն՝ Մումթազ Մահալ, որը նշանակում է «պալատի զարդ»։ 1612 թվականին 19 տարեկանում կայսեր հետ ամուսնացած Մումթազ Մահալը Շահ Ջահանից ունենում է 13 երեխա։ Բայց, 14-րդ զավակի ծննդաբերության ժամանակ՝ մահանում է ամուսնու ռազմական ճամբարում: Մահամերձ վիճակում նա ամուսնուն խնդրում է իր գերեզմանին կառուցել տաճար, որն արժանի լինի իրենց սիրուն: Շահ Ջահանը հրամայում է Ագրա տեղափոխված կնոջ գերեզմանի վրա կառուցել մարմարե մեծ դամբարան, որի շինարարությունը տևում է 22 տարի, եւ Մումթազ Մահալիի պատվին էլ այն կոչվում Թաջ Մահալ՝ «Թագի պալատ»։
Տիտանիկի կործանումից փրկված Դավիթ Վարդանյանը իր հայրենակցի՝ Նշան Գրիգորյանի հետ միասին, հաստատվել է ԱՄՆ -ում։ Նա կարծում էր, որ իր կինը, որի հետ ամուսնացել է 1911 թվականին, Հայոց ցեղասպանության զոհ է դարձել Քղիի կոտորածի ժամանակ, սակայն, այնուամենայնիվ, շարունակել է գրել տուն՝ հետքը գտնելու հույսով։ Տարիներ շարունակ համառորեն փնտրելով՝ պարզել է, որ կինը ողջ։ Զույգը վերամիավորվել է տասնմեկ տարվա ընդմիջումից հետո։ Նրանց հանդիպումը տեղի է ունեցել Նիագարայի ջրվեժի Ռեյնբով կամրջի վրա՝ կինը կանադական կողմից, ամուսինը՝ ամերիկյան։ Դավիթը և նրա կինը բնակություն են հաստատել Քրոուֆորդի Միդվիլ քաղաքում (Փենսիլվանիա)։ Ունեցել են երեք երեխա՝ Ջեք (1924-1986), Ռոուզ (1926-2012, հետագայում ՝ ամուսնացած Գևորգ Վարդանյանի հետ) և Ալիս (ծն. 1931, հետագայում՝ ամուսնացած Դեն Վոյդիլակի հետ)։ Հետագայում ընտանիքը տեղափոխվել և հաստատվել է Միչիգանի Դետրոյթ քաղաքում։
Քնի պարալիզը վիճակ է, երբ քնելիս կամ արթանանալիս մարդը գիտակից է և զգում է, որ չի կարողանում շարժվել կամ խոսել։ Այսինքն՝ ուղեղն արդեն պատրաստ է արթնանալուն, սակայն մարմինը դեռևս քնած է, կամ էլ՝ մարմինն արդեն քնել է, իսկ ուղեղը՝ ոչ։ Հարկ է նշել, որ գիտնականների կարծիքները քնի պարալիզի մասին շատ են տարբերվում. ոմանք կարծում են, որ այն վտանգավոր է առողջության համար, մյուսները՝ ոչ։ Անխոս, քնի պարալիզի ժամանակ մեր ուղեղը պատկերում է արտասովոր, երբեմն նաև սարսափելի պատկերներ, որի պատճառով ծանրաբեռնվում է նյարդային համակարգը։ Դա հասկանալի է. չէ՞ որ մարդը վախեցած է լինում։ Մարդկանց մոտ 8%-ը կյանքում գոնե մեկ անգամ ունեցել են քնի պարալիզ։ Նման վիճակում մարդու գտնվելու ժամանակը կարող է տևել մի քանի վայրկյանից մինչև մի քանի րոպե։ Առաջին մարդը, որը նկարագրել է քնի պարալիզի վիճակը, Իսբրանդ վան Դիմերբրեքն էր։ Նրա հիվանդը 50-անց տարեց կին էր, որը առողջության հետ կապված ոչ մի խնդիր չուներ։ Քնի պարալիզի ժամնակ զգացողությունների մի քանի տեսակ են առանձնացնում։ Դրանցից մեկն ուղեկցվում է տեսողական հալուցին...ЕщёՔնի պարալիզը վիճակ է, երբ քնելիս կամ արթանանալիս մարդը գիտակից է և զգում է, որ չի կարողանում շարժվել կամ խոսել։ Այսինքն՝ ուղեղն արդեն պատրաստ է արթնանալուն, սակայն մարմինը դեռևս քնած է, կամ էլ՝ մարմինն արդեն քնել է, իսկ ուղեղը՝ ոչ։ Հարկ է նշել, որ գիտնականների կարծիքները քնի պարալիզի մասին շատ են տարբերվում. ոմանք կարծում են, որ այն վտանգավոր է առողջության համար, մյուսները՝ ոչ։ Անխոս, քնի պարալիզի ժամանակ մեր ուղեղը պատկերում է արտասովոր, երբեմն նաև սարսափելի պատկերներ, որի պատճառով ծանրաբեռնվում է նյարդային համակարգը։ Դա հասկանալի է. չէ՞ որ մարդը վախեցած է լինում։ Մարդկանց մոտ 8%-ը կյանքում գոնե մեկ անգամ ունեցել են քնի պարալիզ։ Նման վիճակում մարդու գտնվելու ժամանակը կարող է տևել մի քանի վայրկյանից մինչև մի քանի րոպե։ Առաջին մարդը, որը նկարագրել է քնի պարալիզի վիճակը, Իսբրանդ վան Դիմերբրեքն էր։ Նրա հիվանդը 50-անց տարեց կին էր, որը առողջության հետ կապված ոչ մի խնդիր չուներ։ Քնի պարալիզի ժամնակ զգացողությունների մի քանի տեսակ են առանձնացնում։ Դրանցից մեկն ուղեկցվում է տեսողական հալուցինացիաներով, մյուսը՝ կրծքավանդակի շրջանում խիստ ճնշմամբ, երրորդը՝ քնած ժամանակ սավառնելու տպավորությամբ։ Գիտնականների համար բավականին բարդ է քնի պարալիզի իրական պատճառները պարզելը, քանի որ հենց իրենք՝ հիվանդներն անգամ չեն կարողանում նման վիճակը մանրամասնորեն բնութագրել։ Սակայն գիտնականները կարծում են, որ դա կարող է կապված լինել արագ քնի հետ, երբ ուղեղը շատ ակտիվ է, իսկ մյուսները քնի պարալիզի պատճառ են համարում ուղեղի ու մարմնի արթնանալու սինխրոն չլինելը։
Չիդեմ ինչքանով ճիշտ կեղնի արտահայտությունս,բայղ թվագը օր ես կյանքի հետ ոչ մի անպատասխան հարցեր չունիմ,եթե դաժե հարց կառաջանա ինքս իմ մեջ պատադխանը կգդնիմ։
Մարդ կրա ինքն իր հետ հաշտ էղնի ,կամ ուղղակի համակերբվի իրան շրջապատող իրականության հետ ու չտանջվի բազում հարցերի պատասխանները գտնելու համար,էդ չի նշանակե օր մարդ ամենագետ է ու ամեն ինչի պատասխանը գիդե։
1916 թ. Էրվինում, լուսանկար է արվել, որը փաստում է Մերի անունով փղի մահապատիժը։ Լուսանկարը, որն այժմ համարվում է իր տեսակի մեջ միակը, արվել է սեպտեմբերի 13-ին՝ Մերիին կախաղան հանելուց անմիջապես հետո։ 1916 թ. սեպտեմբերի 11-ին կրկեսը վարձել էր Ռեդ Էլդրիջ անունով թափառաշրջիկի`որպես փղեր վարժեցնողի օգնական։Թեև նա որակավորված չէր առաջադրանքի համար, Էլդրիջը ղեկավարում էր փղերի շքերթը` Մերիին հեծնած: Բայց հաջորդ գիշեր Մերին սպանեց նրան: Նրա մահվան մասին մի քանի պատմություն կա։ Դրանցից մեկը, որը պատմել է Վ.Հ. Քոլմանը, Էլդրիջը կեռիկով հարվածել է Մերիի ականջին այն բանից հետո, երբ նա փորձել է ձմերուկ ուտել: Զայրույթի ժամանակ Մերին գցել է նրան ոտքերի տակ և ճզմել։ Անկախ կոնկրետ հանգամանքներից՝ ողբերգական ելքը պարզ էր՝ մարդ մահացել է։ Հասարակական կարծիքը պահանջում էր խիստ պատիժ։ Նույնիսկ մի քանի կրակոցը չկարողացավ կանգնեցնել Մերիին։ Չարլի Սփարկսը վերջապես որոշում կայացրեց հրապարակայնորեն սպանել Մերիին: Այն բանից հետո, երբ նրան կախելու համար օգտագործվող շղթան կոտրվեց, և նա հարվածից կոտրեց ազդրը, տեղա...Ещё1916 թ. Էրվինում, լուսանկար է արվել, որը փաստում է Մերի անունով փղի մահապատիժը։ Լուսանկարը, որն այժմ համարվում է իր տեսակի մեջ միակը, արվել է սեպտեմբերի 13-ին՝ Մերիին կախաղան հանելուց անմիջապես հետո։ 1916 թ. սեպտեմբերի 11-ին կրկեսը վարձել էր Ռեդ Էլդրիջ անունով թափառաշրջիկի`որպես փղեր վարժեցնողի օգնական։Թեև նա որակավորված չէր առաջադրանքի համար, Էլդրիջը ղեկավարում էր փղերի շքերթը` Մերիին հեծնած: Բայց հաջորդ գիշեր Մերին սպանեց նրան: Նրա մահվան մասին մի քանի պատմություն կա։ Դրանցից մեկը, որը պատմել է Վ.Հ. Քոլմանը, Էլդրիջը կեռիկով հարվածել է Մերիի ականջին այն բանից հետո, երբ նա փորձել է ձմերուկ ուտել: Զայրույթի ժամանակ Մերին գցել է նրան ոտքերի տակ և ճզմել։ Անկախ կոնկրետ հանգամանքներից՝ ողբերգական ելքը պարզ էր՝ մարդ մահացել է։ Հասարակական կարծիքը պահանջում էր խիստ պատիժ։ Նույնիսկ մի քանի կրակոցը չկարողացավ կանգնեցնել Մերիին։ Չարլի Սփարկսը վերջապես որոշում կայացրեց հրապարակայնորեն սպանել Մերիին: Այն բանից հետո, երբ նրան կախելու համար օգտագործվող շղթան կոտրվեց, և նա հարվածից կոտրեց ազդրը, տեղադրվեց ավելի ամուր շղթա: Երկրորդ փորձի ժամանակ Մերին մահացավ։ Մարդկանց անողոք ու անգրագետ ամբոխը հիացած էր։ Բայց մի զարմացեք, թե որքան սարսափելի կարող են լինել մարդիկ: 1903թ. հունվարի 4-ին Թոմաս Էդիսոնը մահապատժի էր ենթարկել մեկ այլ փղի, որի անունը Թոփսի էր, հոսանքահարելով նրան, որին ներկա էր մոտ 1500 մարդ: Սրանով նա պետք է վարկաբեկեր իր հակառակորդներին, ովքեր օգտագործում էին փոփոխական հոսանքը:
Իսկ դուք գիտե՞ք, որ Երկրի վրա կա օձի կղզի, և մարդկանց պաշտոնապես արգելված է այցելել կղզի: Queimada Grande, որը գտնվում է Բրազիլիայի Սան Պաուլո նահանգի ափից 33 կիլոմետր հեռավորության վրա։ Queimada Grande-ն վարակված է թունավոր օձերով, նրանց թիվը 6000-ից ավելի է: Ատլանտյան օվկիանոսի տաք ջրերում գտնվող այս փոքրիկ ցամաքի վրա ամբողջությամբ գերակշռում են թունավոր օձերը և ունի աշխարհի ամենամեծ բնական օձի կարգավիճակը։ Ինչպես արդեն հասկացաք, սա մոլորակի ամենավտանգավոր վայրերից մեկն է։ Կան օձերի բազմաթիվ տեսակներ, որոնք էնդեմիկ են այս կղզու համար: Բրազիլացի գործարարները փորձել են բնակեցնել կղզին՝ ցանկանալով այնտեղ բանանի պլանտացիաներ հիմնել։ Նրանց վարձած բանվորները փորձել են այրել անտառն ու թփերը, սակայն օձերը կծել են մարդկանց, և նրանք ստիպված են եղել մեկնել մայրցամաք։ Ամեն դեպքում, օձերի Կվեյմադա Գրանդե կղզում հաղթանակը միշտ բաժին է հասել սողուններին։
Չինաստանում, եթե դու կնոջդ հետ գնում ես մոլլ գնումներ կատարելու ու չես ուզում բոլոր խանութներով անցնել ուղղակի կարող ես իրեն սպասել նման «Ամուսինների սպասասրահ» կոչված սենյակում: Որտեղ տղամարդիկ կարող են խաղ խաղալ, վիդեո դիտել հարմարավետ կաշվե մերսման աթոռին նստելով:
Трагическая история одной армянской семьи. ⠀ 1915 год. Геноцид. Турки массово убивают и вырезают армянские семьи, не жалея ни женщин, ни детей. Понимая, что шансы на спасение семьи равны нулю, мать разрывает на две половины семейный ковёр и приказывает дочерям бежать в ночь, спастись любой ценой и взять с собой лоскут ковра. Это единственная вещь, которую девочки могут унести из дома. Мать просит беречь свою часть ковра, так как он спасёт не только в жару и холод, но и поможет найти друг друга в мире где бы они не находились. ⠀ Сестры спаслись, но потеряли друг друга. И половинки ковра сошлись только спустя 50 лет... ⠀ Ныне этот ковёр - один из ценных экспонатов в частной коллекции семьи Megerian, который можно увидеть в музее фабрики Megerian Carpet.
Комментарии 46
Նա կարծում էր, որ իր կինը, որի հետ ամուսնացել է 1911 թվականին, Հայոց ցեղասպանության զոհ է դարձել Քղիի կոտորածի ժամանակ, սակայն, այնուամենայնիվ, շարունակել է գրել տուն՝ հետքը գտնելու հույսով։
Տարիներ շարունակ համառորեն փնտրելով՝ պարզել է, որ կինը ողջ։ Զույգը վերամիավորվել է տասնմեկ տարվա ընդմիջումից հետո։ Նրանց հանդիպումը տեղի է ունեցել Նիագարայի ջրվեժի Ռեյնբով կամրջի վրա՝ կինը կանադական կողմից, ամուսինը՝ ամերիկյան։
Դավիթը և նրա կինը բնակություն են հաստատել Քրոուֆորդի Միդվիլ քաղաքում (Փենսիլվանիա)։ Ունեցել են երեք երեխա՝ Ջեք (1924-1986), Ռոուզ (1926-2012, հետագայում ՝ ամուսնացած Գևորգ Վարդանյանի հետ) և Ալիս (ծն. 1931, հետագայում՝ ամուսնացած Դեն Վոյդիլակի հետ)։
Հետագայում ընտանիքը տեղափոխվել և հաստատվել է Միչիգանի Դետրոյթ քաղաքում։
Հարկ է նշել, որ գիտնականների կարծիքները քնի պարալիզի մասին շատ են տարբերվում. ոմանք կարծում են, որ այն վտանգավոր է առողջության համար, մյուսները՝ ոչ։ Անխոս, քնի պարալիզի ժամանակ մեր ուղեղը պատկերում է արտասովոր, երբեմն նաև սարսափելի պատկերներ, որի պատճառով ծանրաբեռնվում է նյարդային համակարգը։ Դա հասկանալի է. չէ՞ որ մարդը վախեցած է լինում։
Մարդկանց մոտ 8%-ը կյանքում գոնե մեկ անգամ ունեցել են քնի պարալիզ։ Նման վիճակում մարդու գտնվելու ժամանակը կարող է տևել մի քանի վայրկյանից մինչև մի քանի րոպե։
Առաջին մարդը, որը նկարագրել է քնի պարալիզի վիճակը, Իսբրանդ վան Դիմերբրեքն էր։ Նրա հիվանդը 50-անց տարեց կին էր, որը առողջության հետ կապված ոչ մի խնդիր չուներ։
Քնի պարալիզի ժամնակ զգացողությունների մի քանի տեսակ են առանձնացնում։ Դրանցից մեկն ուղեկցվում է տեսողական հալուցին...ЕщёՔնի պարալիզը վիճակ է, երբ քնելիս կամ արթանանալիս մարդը գիտակից է և զգում է, որ չի կարողանում շարժվել կամ խոսել։ Այսինքն՝ ուղեղն արդեն պատրաստ է արթնանալուն, սակայն մարմինը դեռևս քնած է, կամ էլ՝ մարմինն արդեն քնել է, իսկ ուղեղը՝ ոչ։
Հարկ է նշել, որ գիտնականների կարծիքները քնի պարալիզի մասին շատ են տարբերվում. ոմանք կարծում են, որ այն վտանգավոր է առողջության համար, մյուսները՝ ոչ։ Անխոս, քնի պարալիզի ժամանակ մեր ուղեղը պատկերում է արտասովոր, երբեմն նաև սարսափելի պատկերներ, որի պատճառով ծանրաբեռնվում է նյարդային համակարգը։ Դա հասկանալի է. չէ՞ որ մարդը վախեցած է լինում։
Մարդկանց մոտ 8%-ը կյանքում գոնե մեկ անգամ ունեցել են քնի պարալիզ։ Նման վիճակում մարդու գտնվելու ժամանակը կարող է տևել մի քանի վայրկյանից մինչև մի քանի րոպե։
Առաջին մարդը, որը նկարագրել է քնի պարալիզի վիճակը, Իսբրանդ վան Դիմերբրեքն էր։ Նրա հիվանդը 50-անց տարեց կին էր, որը առողջության հետ կապված ոչ մի խնդիր չուներ։
Քնի պարալիզի ժամնակ զգացողությունների մի քանի տեսակ են առանձնացնում։ Դրանցից մեկն ուղեկցվում է տեսողական հալուցինացիաներով, մյուսը՝ կրծքավանդակի շրջանում խիստ ճնշմամբ, երրորդը՝ քնած ժամանակ սավառնելու տպավորությամբ։
Գիտնականների համար բավականին բարդ է քնի պարալիզի իրական պատճառները պարզելը, քանի որ հենց իրենք՝ հիվանդներն անգամ չեն կարողանում նման վիճակը մանրամասնորեն բնութագրել։ Սակայն գիտնականները կարծում են, որ դա կարող է կապված լինել արագ քնի հետ, երբ ուղեղը շատ ակտիվ է, իսկ մյուսները քնի պարալիզի պատճառ են համարում ուղեղի ու մարմնի արթնանալու սինխրոն չլինելը։
Լուսանկարը, որն այժմ համարվում է իր տեսակի մեջ միակը, արվել է սեպտեմբերի 13-ին՝ Մերիին կախաղան հանելուց անմիջապես հետո։
1916 թ. սեպտեմբերի 11-ին կրկեսը վարձել էր Ռեդ Էլդրիջ անունով թափառաշրջիկի`որպես փղեր վարժեցնողի օգնական։Թեև նա որակավորված չէր առաջադրանքի համար, Էլդրիջը ղեկավարում էր փղերի շքերթը` Մերիին հեծնած: Բայց հաջորդ գիշեր Մերին սպանեց նրան:
Նրա մահվան մասին մի քանի պատմություն կա։ Դրանցից մեկը, որը պատմել է Վ.Հ. Քոլմանը, Էլդրիջը կեռիկով հարվածել է Մերիի ականջին այն բանից հետո, երբ նա փորձել է ձմերուկ ուտել:
Զայրույթի ժամանակ Մերին գցել է նրան ոտքերի տակ և ճզմել։
Անկախ կոնկրետ հանգամանքներից՝ ողբերգական ելքը պարզ էր՝ մարդ մահացել է։
Հասարակական կարծիքը պահանջում էր խիստ պատիժ։ Նույնիսկ մի քանի կրակոցը չկարողացավ կանգնեցնել Մերիին։
Չարլի Սփարկսը վերջապես որոշում կայացրեց հրապարակայնորեն սպանել Մերիին: Այն բանից հետո, երբ նրան կախելու համար օգտագործվող շղթան կոտրվեց, և նա հարվածից կոտրեց ազդրը, տեղա...Ещё1916 թ. Էրվինում, լուսանկար է արվել, որը փաստում է Մերի անունով փղի մահապատիժը։
Լուսանկարը, որն այժմ համարվում է իր տեսակի մեջ միակը, արվել է սեպտեմբերի 13-ին՝ Մերիին կախաղան հանելուց անմիջապես հետո։
1916 թ. սեպտեմբերի 11-ին կրկեսը վարձել էր Ռեդ Էլդրիջ անունով թափառաշրջիկի`որպես փղեր վարժեցնողի օգնական։Թեև նա որակավորված չէր առաջադրանքի համար, Էլդրիջը ղեկավարում էր փղերի շքերթը` Մերիին հեծնած: Բայց հաջորդ գիշեր Մերին սպանեց նրան:
Նրա մահվան մասին մի քանի պատմություն կա։ Դրանցից մեկը, որը պատմել է Վ.Հ. Քոլմանը, Էլդրիջը կեռիկով հարվածել է Մերիի ականջին այն բանից հետո, երբ նա փորձել է ձմերուկ ուտել:
Զայրույթի ժամանակ Մերին գցել է նրան ոտքերի տակ և ճզմել։
Անկախ կոնկրետ հանգամանքներից՝ ողբերգական ելքը պարզ էր՝ մարդ մահացել է։
Հասարակական կարծիքը պահանջում էր խիստ պատիժ։ Նույնիսկ մի քանի կրակոցը չկարողացավ կանգնեցնել Մերիին։
Չարլի Սփարկսը վերջապես որոշում կայացրեց հրապարակայնորեն սպանել Մերիին: Այն բանից հետո, երբ նրան կախելու համար օգտագործվող շղթան կոտրվեց, և նա հարվածից կոտրեց ազդրը, տեղադրվեց ավելի ամուր շղթա:
Երկրորդ փորձի ժամանակ Մերին մահացավ։ Մարդկանց անողոք ու անգրագետ ամբոխը հիացած էր։
Բայց մի զարմացեք, թե որքան սարսափելի կարող են լինել մարդիկ: 1903թ. հունվարի 4-ին Թոմաս Էդիսոնը մահապատժի էր ենթարկել մեկ այլ փղի, որի անունը Թոփսի էր, հոսանքահարելով նրան, որին ներկա էր մոտ 1500 մարդ: Սրանով նա պետք է վարկաբեկեր իր հակառակորդներին, ովքեր օգտագործում էին փոփոխական հոսանքը:
Որտեղ տղամարդիկ կարող են խաղ խաղալ, վիդեո դիտել հարմարավետ կաշվե մերսման աթոռին նստելով:
⠀
1915 год. Геноцид. Турки массово убивают и вырезают армянские семьи, не жалея ни женщин, ни детей. Понимая, что шансы на спасение семьи равны нулю, мать разрывает на две половины семейный ковёр и приказывает дочерям бежать в ночь, спастись любой ценой и взять с собой лоскут ковра. Это единственная вещь, которую девочки могут унести из дома. Мать просит беречь свою часть ковра, так как он спасёт не только в жару и холод, но и поможет найти друг друга в мире где бы они не находились.
⠀
Сестры спаслись, но потеряли друг друга. И половинки ковра сошлись только спустя 50 лет...
⠀
Ныне этот ковёр - один из ценных экспонатов в частной коллекции семьи Megerian, который можно увидеть в музее фабрики Megerian Carpet.