ҶАШНИ ИСТИҚЛОЛУ ОЗОДӢ МУБОРАК, ҲАМВАТАНОНИ АЗИЗ!

Рӯзи истиқлолияти давлатии ҷумҳурии Тоҷикистон, яъне 33-солагии ҷашни муқаддасу бузурги истиқлоли давлатиро ба мардуми сарбаланди Тоҷикистон ва ҳамватанони бурунмарзӣ самимона табрик гуфта, ба ҳар як хонадони кишвар фараҳу шодмонӣ, рӯзгори осуда ва иқболи нек орзу менамоем.

ҶОНАМ ГАШТААСТ, СЕР ДАР ҒАРИБӢ ....

Шудам бисёр дилгир дар ғарибӣ,
Ба сони побазанҷир дар ғарибӣ.
Ба ёди модари ширинзабонам,
Ҷавон будам, шудам пир дар ғарибӣ.
Дилам дар сина дорад беқарорӣ,
Чунон гаштам нафасгир дар ғарибӣ.
Бишуд рӯзе, ки дӯстон ҷон супурданд,
Нагаштам ҳолнозир дар ғарибӣ.
Дуоям кун ҳамеша, Модари зор,
Чунин аст амру тақдир дар ғарибӣ.
Дилам хоҳад қарини ёр бошам,
Валекин дурам охир дар ғарибӣ.
Ғарибӣ дарди сахту бедаво аст,
Ки нест ҳеҷ кор ҳозир дар ғарибӣ.
Ғарибе гуфт рӯзе бо Парешон,
Ки; "Ҷонам гаштааст сер дар ғарибӣ!"

ВО ҒАРИБӢ, ВО ҒАРИБӢ, ВО ҒАРИБО, ВО ҒАРИБ....

Дил муқими кӯи ҷонон асту ман ин чо ғариб,
Чун кунад бечораи мискинтани танҳо ғариб.
Орзӯманди диёри хешаму ёрони хеш,
Дар чаҳон, то чанд гардам бе сару бе по ғариб?!
Чун ту дар ғурбат наяфтодӣ, чӣ донӣ ҳоли мо,
Мехнати ғурбат надонад ҳеч кас, илло, ғариб.
Ҳаргиз аз роҳи карам рӯзе напурсиди, ки чист,
Ҳоли зори мустамандӣ монда дур аз мо ғариб.
Чун дар ин даврон намеафтад, касе бар ҳоли мо,
Дар чунин шаҳре, ки мебинӣ ки афтад бо ғариб?
Дар ғарибӣ чон ба сахти медиҳад, мискин Камол,
Во ғарибӣ, во ғарибӣ, во ғарибо, во ғариб.
КамолиХуҷандӣ

МОДАР...

*****
Бар димоғам бӯи нони гарми Модар мерасад,
Бар сари ман силаи дастони Модар мерасад.
Хоб дар гаҳвора будам, алла гуфтӣ баҳри ман,
Як навои пурсафо аз қалби Модар мерасад.

ОҲИ ПАДАР...

Эй ҷони падар, зи ман хабар гир,
Танҳоӣ маро намуда дилгир.
Бемораму такя бар асоям,
Мӯҳтоҷи туям, зи дасти ман гир.
Фарзанди ҷигарбанд,
Ҷонам ба ту пайванд!
Ду дида ба роҳам,
Кай оӣ суроғам?
Ман дар ғами ту фитодам аз пой,
Дар хонаи худ надодиям ҷой.
Танҳо магузор ба нимароҳам,
Тарсам, ки туро бигирад оҳам.
Афгору хазону бемадорам
Бар ёрии ту ниёз дорам.
Бегона кунад маро навозиш,
Аммо ба ту эҳтиёҷ дорам.
Ҳарчанд, ки нотавону пирам,
Магзор, ки ба хорӣ бимирам.
Эй он, ки падар азоб додӣ,
Охирати худ барбод додӣ!

ГИРЯИ ШАБОНА...

Дар қалби шаб ба сӯийи Худо гиря мекунам,
Эий ҳамватан, ба чуну чаро гиря мекунам.
Дурем аз муҳаббати домони модарон,
Бар модарони даст ба дуо гиря мекунам.
Овораю ғариб, чу мурғи фирориям,
Бо ёди он чаман, ба худо гиря мекунам.
Пайке барои ман хабари хуш намедиҳад,
Дар кунҷи ғусса бесадо гиря мекунам.
Тире ба ёди Меҳанам бар сина мерасад,
Дар торикии орзуҳо гиря мекунам.
Санги бало ба ҳар қадам сӯи мусофир аст,
Аз зарби беасоси бало гиря мекунам.
Пазмони тифлаконаму бо дидаи ба роҳ,
Бар тифлакони чашм ба мо гиря мекунам.
Ҳамчун Набӣ ба синаи бирёну чашми тар,
Бар ошиқони зиндаҷудо гиря мекунам...
Набиҷон Мустафозода.