Предыдущая публикация
#ДЖИ 10-болук
– Сен Аруукесиң,- деди Жанар бир убакта кубанган түр менен. – Мен Джимин. Жаннамын.
– Мен далилдеп берем.
– Менин Джи экеним далилденген. Мындай кылалы, эртең түшкө жуук жолугабыз. Бул телефонду карма. Көрдүңбү 6-айфон? Демек, мени сөзсүз чалат деп ишенсең болот. Азыр болсо кетейинчи, чын, кыйналып чыктым.
Жигит телефонду мыжыгып кармаган бойдон туруп калды. Кыз унаасын от алдырып айнектерин көтөрүп жатканда Жанардын эсине капысынан баягы денесине чектирген тамгалар эсине түшпөспү.
– Токто! Сенин сол ийиниңде латынча J (джей) деген тамга бар. Аны биз чогуу жаздырганбыз!
Кыз үндөгөн жок. Бирок көздөрүндөгү таң калуу дапдаана байкалып калды. Айнектерин жапты да, унаасын зуулдата айдап кетти.
ххх
Бөлмөдөгү чоң күзгүнүн алдына келип, кийимдерин шапа-шуп чече салып далысындагы J (джей) тамгасына көзү түштү. “Кантип? Ал кайдан бул тамганы билип жүрөт?” жооп табылчудай эмес.
– Апа!
– Оу, кызым,- коңшу бөлмөдөн апасынын үнү чыкты.
– Мен муну качан чектиргем?
– Билбейм, эсимде жок. Бирок сага жакшы жарашат,- бөлмөгө кирип келген апасы кызынын далысындагы тамганы карап сүйлөп жатты.
– Сиздер мени тапканда бул сүрөт бар беле?
– Бар болсо керек.
– Ага чейин бар беле?
– Билбейм. Ага чейин сен бизден бөлөк жашачусуң. Өзүңдүн батириңде. Балким, ошондо чектирген чыгарсың? Бул сенин ысымыңдын башкы тамгасы эмеспи.
– Силер мени айлап-жылдап көрчү эмес белеңер?
– Кызым, кел, ал күндөрдү эстебейбиз. Жаман түш сыяктуу унутуп коёбуз.
– Мага айтып коюңузчу, апа?
– Жылдап эмес, бирок кээде 3-4 ай көрүшпөй калчубуз.
– Эмнеге?
– Мен сага айтып бердим эле го. Атаң сага өзүнчө батир белек кылган. Кийин сен биз менен бир аз таарыныша кетип, өз батириңе кетип калгансың.
– Эмнеге таарыныштык эле?
– Болор-болбос нерсе. Жашоодо андайлар боло берет.
– А мен бала кезимде кандай элем?
– Аны сага көп эле жолу айтып бербедим беле. Аябай тентек болчусуң. Тың элең. Божурап көп сүйлөчүсүң.
– Мен чын эле силердин кызыңармынбы?
– Келсең,- апасы күзгүгө жакындады. – Карачы биз кандай окшошпуз. Суунун эки тамчысындай. Болгону сенин мурдуң атаңдыкына окшоп бир аз чоңураак. Анан сен менден сулуурааксың.
Кыз жылмайып койду. Ал чындап эле апасына окшош болчу. Көп суроо бергиси келди, бирок апасын аяды. Суроолор көбөйө баштаганда ал тынчсызданып, керек болсо кээде ыйлап жиберчү.
ххх
Жанар кыз унаасын айдап кетери менен эле таксиге отуруп анын артынан ээрчип жөнөгөн. Бул аракети менен кыздын дарегин таап алды. Эртең ал кызды ушул жерден күтүп алат. Бир топко чейин көп кабаттуу үйдү тиктеп турду. Балким, терезеден кыздын элесин көрүп каламбы деген үмүтү бар эле. Капыстан эшик ачылып, тиги кабаттуу үйдөн илмийген арык орус улутундагы жигит чыкты.
– Суроо берсем болобу?- арыда турган Жанар үн катты.
– Мен “чуркалар” менен сүйлөшпөйм! Уф! Эмне кылсам экен?- орус жигит ар бир сөздү кыйналуу менен кыжалат болуп айтып жаткандай болду.
– Балким, сага жардам керектир?
Жигит жооп берүүнүн ордуна Жанарды жапайы көз караш менен карап алды.
– Ушул үйдө жашайсыңбы? Бул унаанын ээсин тааныйсыңбы?- Жанар жана Арууке айдап кеткен унааны көрсөттү.
– Эмне болду? Сенин ишиң эмне?
– Сен суроомо жооп берсең, акчасын деле төлөп бермекмин.
– Сен менин кандай үйдөн чыкканымды көрдүңбү? Бул жерде жалаң байлар жашашат. Менин бул жакта үйүм бар. Демек, мен акчага зар эмесмин. Анан калса “чуркадан” акча
сурагыдай мен ким экенмин?!
– Мурдуңду каңдап коё турчу неме экенсиң. Бирок сен үчүн муштум булгаштын кажети жок,- Жанар ызырынып койду. “Эртең келсемби же таң атканча ушул тегеректе болсомбу?” ал ичинен ушуларды ойлоп, короодон сыртка чыкмакчы болду.
– Эй!- орус жигит кыйкырды.
– Эмне?
– 25 доллар.
– Эмне 25 доллар?
– Мага бир дозага жеткидей 25 доллар берсең, мен бул унаанын ээси тууралуу айтып берем.
“Демек, баңги экенсиң да” Жанар жанатан бери жигиттин эмнеге кыйналып жатканын эми түшүндү.
– Сен адегенде айтып бер!
– Жок. Мен чыдабай баратам. Азыр Ашотту чакыра калайын сен төлөп койчу. Анан мен баарын айтып берем. Чогуу үйгө кирип чай үстүндө.
Жанар макул болду. Орус жигит кимдир бирөөгө телефон чалары менен, заматта эле капкара жол тандабас айдаган бирөө келип, орус жигиттин колуна бир нерсени карматты да, көздөн кайым болду.
– Жүр үйгө! Сен мени куткарып калдың. А Джи тууралуу мен баарын билем. Баса, менин атым Сергей. Серж деп койсоң болот.
Сергейдин батири чынында эле байлардыкындай экен. Бирок баары ачык-чачык. Жуулбаган идиштин жагымсыз жыты турат. “Сен тура тур” деген орус жигит жуунуучу бөлмөгө кирип кетип 1 сааттай жок болду. Бир убакта көздөрүн кызарта чыгып келди.
– Мына 50 доллар. Бул сенин дагы эки дозаңа жетет,- Сергей Жанар сунган жашыл акчаны колуна алып, жумшак отургучка жайгашты.
– Рахмат. Джи байдын кызы да. Айдаган унаасын эле карабайсыңбы. Атасы салондон жапжаңы алып берген. Өзүнчө батир да белек кылган. Жалгыз кыз. Алар бул жакка көчүп келишкенде Джи 15 жаштардагы кыз болчу. Ошондо эле сулуу эле. Шайыр кыз болчу. Баары менен учурашып, дароо элге аралашып кетти. Жакын жерде мектеп бар. Ошол мектепте менден эки класс төмөн окуп жүрдү. Билесиң го, байларды бардык жерде сыйлашат. Джи деле ошондой болду. Ананчы, аны мектепке акыркы үлгүдөгү Мерседестер менен алып келишчү. Муну көргөндө эле көбүнүн ээктери түшүп калган. Ырас, менин атам деле бай неме. Бирок мени эч ким Мерседес менен мектепке ташыган эмес. Карачы, жадакалса унаа алып берген эмес...
Джи болсо эч нерседен кем болгон жок. Эрке-талтаң болуп чоңойду. Бой көтөрүп, анча-мынчаны теңине алчу эмес. Эмнени жашырайын, мен деле ошондой чоңойдум. Мектепте жалаң ушундай бардар үй-бүлөнүн балдары чогуу жүрчүбүз. Антон, Лера жана мен мектепти эрте бүттүк. Түнкү жашоо башталды. Окуу жайга тапшырып койгонубуз менен, барчу деле эмеспиз. Джи мектептен чыкканда аны ээрчитип алып клубдарда эле жүрчүбүз. Өпкөбүз көөп, кутурдук. Джи мектепти бүтүргөн жылы Таиландга эс алууга жолдомо алдык да, кетип калдык. 15 күн эс алмакпыз. Балээнин баары ошол жактан башталды,- Сергей Жанарды карап оор үшкүрүнүп алды.
Бангкокто түнкү клубда эс алып жүрсөк, Антон «отелге кеттик» деп калды. Өзүнчө эле сырдуу. Мас элек. Отелге жөнөдүк. Барарыбыз менен эле Антон «мен силерге чыныгы жашоону көрсөтөм» деп кандайдыр бир таблеткаларды алып чыкты. «Экстази» экен. Анда эмне, бизде акча толтура болчу. Ар түрдүүчө эс алар элек. Бул кичинекей дарылар ошондой эс алуулардын катарында эле көрүнчү. Ага чейин деле татып көргөнбүз, бирок Таиланддагы таблеткалар төртөөбүздү жинди кылып салды. Эмне кылып жатканыбызды билбептирбиз. Эртеси кадимки суусаган кишилердей ошол таблеткаларга зар болуп турдук. Антон таап алып келди. Мен ал эмнеден жасалганын азыркыга чейин билбейм. Бирок биздин баңги болуп кетишибизге ошол таблеткалар таасир эткенин даана билем. Москвага келген соң төртөөбүз тең сайына баштадык. Башка «экстазилерди» тоготпой калдык. Таиланддагы таблеткалар берген таасирди бир гана героин бере алат экен. Адегенде ата-энелерибиз билген жок. Биз деле каалаган күнү баңгиликти токтотуп коёбуз деп ойлодук. Бирок биз байланып калганбыз.
Адегенде эле Леранын ата-энеси билип калды. Ал акчасы калбай калганда атасынын акчасын уурдаган экен. Үйүнөн качып, Антондукунда жашап калды. Кийин Джинин ата-энеси билди. Колдогу көк тактарды жашыра алмак эмеспиз. Кызын зордоп эле наркологиялык ооруканага алып барышты. 1 жумадан кийин Джи ал жактан качып чыкты да, баарыбызды өзүнүн атасы белек кылган батирине чакырды. Калтырап-титиреп болбой калыптыр. Келип сайындык. Төртөөбүз ошол батирде жашап калдык. Кулпуларды алмаштырып алганбыз. Джи ата-энеси келгенде аларды оозго алгыс сөздөр менен каргап жолго салды.
10 күн өтпөй акчабыз түгөндү. Бизге героин саткан грузин Ашотко Джи менен Лера денесин бир доза үчүн саткан күндөр келди.
Бир ирет Джинин атасы эңгезердей эки балага эшикти талкалатып туруп кирип келди да, кызын алып кетти. Дарылатмакчы болгон экен. Бирок Джи үйүнөн качып чыгып, милицияга «атам мени зордуктады» деп арыз жазып салыптыр. Ошондон кийин Мурат байке кызынан көңүлү калды окшойт, Джиге кол шилтеп койду.
Бирок апа деген түтпөйт экен. Джинин апасы Маржан эже кызына акча ташыганын токтоткон жок. Жалдырап ыйлап-ыйлап кетет. Сен ойлоп калба, ата-энебиз бизди токтотууга аракет кылган эмеспи деп, Антон да, мен да, Лера да наркологиялык ооруканага жатып чыктык. Ата-апаларыбыз бизди ур-токмокко да алышты. Бирок төртөөбүздө тең героинди таштай турган ниет жок болчу. Төртөөбүз өз дүйнөбүздө бактылуу элек. Ата-энебиздин күйүп-бышканына түшүнө алчу эмеспиз. Жинди экенбиз. Ата-апаларыбыздын үмүтү үзүлгөн жок дечи. Ойлоруна койсоң, бизди дүйнөнү түрө кыдыртып дарылатчудай, бирок биз өзүбүз баңги болгубуз келип туруп алды. Биз ушул жашоону тандадык.
Ошентип жүрө берип баягы 4 жиндиден акыры баарынын көңүлү калды. Джи менен Лера көчөгө сойку болуп иштегени кетишет. Антон экөөбүз аларды күтүп, калтырап-титиреп эшиктен көз албай отурчу элек. Алардын тапкан акчасы бүт героинге кетет. «Кой, мындайды токтотолу» деп бирөөбүз да үн чыгарбаптырбыз. Токтото да алмак эмеспиз.
Бир күнү көчөдөн түн ортосунда Лера жалгыз келди. «Джи кайда?» десек, бирөөлөр бир түнгө алып кеткенин айтты. Үчөөбүз сайындык да, бурч-бурчка бүрүшүп жатып калдык. Бирок Джи эртеси келген жок. Анын эртеси да сураштырып таба албай койдук. Арадан 1 жума өткөндө гана Антон «Джинин ата-апасына айтышыбыз керек. Ал өлүп калган болсо, бизден көрүшөт» деп чыкты. Барып болгонун болгондой айтсак, атасы үчөөбүздү тең милициянын колуна салып, каматып койду. Ал жактан көргөн азабыбызды айтпа. Денең героин талап кылганда сөөктөрүң бырчаланып сынып жаткандай эле болот. Тилиң сыртка чыгып, тамагың өрттөнөт. Тирүүлөй күйүп жаткандай эле болосуң. Менттер деле коркушту окшойт, аз-аздап ташып берип турушту. Аларга Джинин атасы катуу табыштаган экен.
10 күндөй милицияда жаткан соң бизди коё беришти. Аз эле жерден киши өлтүрдү деген күнөө менен кетип кала жаздадык. Кудай жалгап Джи тирүү калыптыр.
Аны таанылгыс кылып бирөөлөр сабап, шаар четиндеги таштанды челекке таштап кетишиптир деп уктук. Милициядан чыксак, Джинин атасы Мурат байке күтүп жатыптыр. «Эми менин кызыма жолобогула. Болбосо кайра каматам» деди да, колубузга 1-2 дозага жеткидей акча карматты. Джинин батирин болсо бекитип коюптур. Барарга жер жок калдык. Джинин кайсы ооруканага жатканын билбейбиз. Ошону менен 2 айдай өтүп кетти. Айла кеткенде мен өз үйүмө келдим. Аз өтпөй апам жүрөк оорудан каза болуп калды. Атам үйдү мага таштады да, «мени издебе, ушул жагына ыраазы бол» деп башка жакка көчүп кетти. Антон досум болсо бир үйгө уурулукка кирип соттолуп кетти. Лера дагы деле сойку болуп жүрөт.
Бирок мен Джи менен көп кабаттуу үйдө кошуна туруп, аны 1 жылдан ашыгыраак көргөн жокмун. Кабарын да биле албадым. Бир күнү таң атпай лифтке түшсөм, спорттук кийим кийип алып Джи турат. «Ээ, кандай?» деп эски тааныштардай учурашып, кучактап жибердим. Анын жүрөгү түшүп калды. Көздөрү алайып, «мага жакын жолобо!» деп бакырды.
– Эй, сага эмне болгон? Бул мен, Серж,- десем.
– Тааныбайм,- дейт.
– Кандай тааныбайсың? Мен сенин досуңмун,- десем да болбоду. Чын эле тааныбай калыптыр. Таң калдым. Ишене албай турдум. Мурунку жашоосун унутайын деген го деп ойлодум. «Жакын жолосоң, милицияга салып берем» дейт. Корктум. Оозумду ачып сүйлөй албай эле туруп бердим... Бир ирет сыртта отурсам, Джи унаасы менен келди. Токтобой өтүп кетет го дегем, бирок токтоду. Жакын келип учурашып «атың ким эле?» дейт. «Анткорлонбо, мени жакшы тааныйсың. Биз жакын дос болчубуз. Сен, мен, Антон, Лера»,- дедим. Бирок эч кимисин эстей албай койду. Көзү алаят да турат. 2 сааттай ар кайсыны айттым. Деле бир эстечүдөй эмес. Сурап көрсөм, чет жакта дарыланып келиптир. Аны кимдир бирөөлөр катуу сабашкан экен. Баарын унутуп коюптур. Эстей албайт. Баарынан таң калычтуусу – ал азыр баңги эмес. Джинин айтымында, анда бир да жолу героинге болгон каалоо ойгонбоптур.
Азыр Джи менен учурашып калабыз. Ал мага кээде акча берип турат. Бүгүн да аны күтүп алайын деп чыккан болчумун. Бирок кашайып кечигип калыптырмын. Анан сага жолугуп отурбаймынбы. Сен жакшы кишидей көрүнөсүң. Ошон үчүн сага баарын төкпөй-чачпай айтып бердим. Минтип адам менен көпкө сыр чечишип сүйлөшө элегиме канча болду...- Сергей чылым түтөттү.
Жанар үндөгөн жок. Бир чекитти тиктеген бойдон ойлуу отурду.
– Ал бир да баштан өткөн окуяны эстей алган жокпу?
– Жок, эч нерсе.
– Ал Джи эмес.
– Кандай дейсиң?
– Эч нерсе...- ал чиеленген түйүндүн учугун таап алгандай.
xxx
Жанар Сергейдин үйүндө отургучта уктап калыптыр. Бир убакта кечээ кыз таштап кеткен телефон шыңгырап калды.
– Алло!
– Кандайсың? Бул мен, Джи. Каяктасың?
Жанар эмне деп айтарын билбей калды. Сени аңдып келип, орус коңшуңдун үйүндө түнөп калдым дегенге оозу барбады.
– Досумдукунда.
– 1 сааттан кийин борбордогу Горький паркына келе аласыңбы?
– Ооба.
– Мен ошол жерде болом.
xxx
Жанар сейил бакка такси менен келди. Кыз жакын аралыктагы кафеде отурган экен. Муну телефондон айтты.
Кафенин ичинде бирин-экин адам гана отурат. Жанардын жүрөгү опкоолжуп, денесин майда калтырак басты. Төр жакта Аруукеси ойлуу отурган экен. Жигитти көрө сала жылмайып кол жаңсады. Ууртундагы пайда боло калчу уячалар аны өтө эле сүйкүмдүү кылып коё турган. Бул жылмаюуну канчалык сагынганын Жанар сөз менен айтып түшүндүрө албайт. Анан калса, кыз аны жылмаюу менен тосуп алганы жигитти булуттарга жеткиргендей эле болду.
– Салам!
– Кандайсың?- Жанар кыздан көзүн ала албай жатты. А Джи болсо ушул учурда бул эски таанышындай туюлуп жаткан жигит аны бир башкача жакшы көрүү менен, эркелетүү менен эзиле карап жатканын сезип, жигиттин бул көз карашы ал үчүн абдан жагымдуу болуп жатканына таң калды.
– Сенин эч жериң ооруган жокпу?
– Жок.
– Катуу сокку жептирсиң,- кыз көзү менен Жанардын тытылып турган кашын көрсөттү.
– Аа, болбогон эле нерсе,- жигиттин жүрөгү туйлап кетти. Балким, кыз көп нерсени унутуп койгондур, бирок анда дале адамдан башкача боорукерлиги, байкагычтыгы сакталып
калыптыр. Мүнөзү өзгөрбөгөн экен. Жанардын ичи элжиреп жатты.
– Кофе ичесиңби?
– Жок, суу эле.
– Ооба. Мындайда суу эле ичиш керек. Өлдү деп көмүп койгон адамыңды кайра көрсөң же муздак суу ичип жиберишиң керек, же аны бетиңе чачып эсиңе келесиң.
– Сен дайыма ушундай тамашакөй болчусуң.
– Эрте үмүттөнбөй тур. Акыркы 3 жылга чукул аралыкта мени Жаннасың, Джисиң деп ишендирип коюшкан. Менин деле мындан шегим жок. Апам мени өтө эле жакшы көрөт. Үстүмдөн үйрүлүп түшүп турат. Атам да мени жанынан артык көрөрүн билем. Бирок мен кинолордо гана болуучу окуяга кабылган адаммын. Мени жакшы көргөн адамдар бар болгон үчүн гана жашап жүрөм. Бирөө мээрим төгүп, жанынан артык көрүп жатса, ошолордун кубанычын көрүү үчүн да кадимки адамдардай жашап жатканыңды көрсөтүп кубанткың келет. Бирок менин жашоомо бир нерсе жетпегендей туюла берет, муну билем. Менин акыл-эсим жайында. Бирок жашоомдун 3 жылга жакынын гана билем. Элестетсең, өзүң 23 жашта болсоң, а эскерүүң болгону 3 жылдык. Калган 20 жылында эмне болду эле? Мен кандай элем?
– Сонун болчусуң,- Жанар сөздү бөлүп кетти.
– Хе, сен күлкүлүү экенсиң. Мен ушундай драматизм менен өз окуямды айтып жатам. А сен болсо «сонун болчусуң»...
– Чынында эле ошондой болчу. Сен Бишкекте төрөлүп-өскөнсүң. А мен сени биринчи жолу университетке келе жатканда көргөм. Жамгыр жаап жаткан болчу. Билесиң го, жамгырда элдин баары шашып калат. Баары эле жүгүрүп баратышкан. Мен дагы. Бир убакта карасам бир кыз жайма-жай гана басып баратат. Бул маспы же оорулуу немеби деп койгом. Сенден өтө бергенде сен мага «бизде чыныгы мырзалар калбай калганбы?» деп кыйкырдың. Мен шарт токтодум да, сага кол чатырымды берип кетип калгам.
– Кетип калдыңбы? Биз ошол жерден таанышканбыз го дептирмин,- кыз жылмайып койду.
– Жок, биз ошол эле күнү тааныштык. Мага аялдамадан бир машина жолдогу сууну чачыратып өтүп кетти. Жиним келип күбүнүп жатсам, сен автобустун ичинде мени карап күлүп жатыптырсың. Ушундай жиним менен барып, сенин колуңдагы кол чатырымды жулуп алдым. Сен жинденип артымдан түштүң. Көрсө, экөөбүздө тең жол кире калбаган экен. Анан жөө бастык. Ошентип таанышканбыз,- кыз бул сөздөрдү угуп жылмайып гана туруп берди.
– Окуя абдан сонун экен.
– Бул экөөбүздүн окуябыз,-Жанар үмүт менен Аруукесинин көзүнө карады.
– Антип карабачы. Чын, мен эстей албай турам. Балким, ал башка адам болгондур?
– Жок, мен сенин ар бир кыймылыңды тааныйм, а жүзүңдү 1000 жыл өтсө да унутпайт болчумун. Айтсаң, эмне үчүн мен сага тааныш учурап жатам? Себеби биз бири-бирибизди жакшы көрчүбүз. Ошон үчүн сен мени эстеп жатасың да.
– Ооба, бир да адамды мурда бир жерден көргөндөй болчу эмесмин. Бардыгы менен жаңыдан таанышып чыккам. Жадакалса ата-энем менен. А сени кайсы бир убакта көргөндөй болуп турам. Бирок кайдан, качан экени белгисиз. Ошон үчүн дароо жыйынтык чыгара салуу да кыйын болуп турат. Мындай кылалы, Жанар. Мен адегенде өз окуямды айтып берейин. Андан кийин сен. Акырында бир жыйынтык чыгарабыз, мейлиби?.. ( Уландысы бар )
Следующая публикация
Комментарии 1