хаёлга кўчиб,
Ой каби ёритди кўнглим уйини.
Еттинчи осмонда юргандек
учиб,
Димоғда сезаман жаннат
бўйини.
Сочинг ифоридан хор мушки
анбар,
Булбулни лол этар қадаминг
саси.
Тунлари бошингда юлдузлар
чамбар,
Чиройинг келтирар ойнинг
ҳавасин.
Пойингга тўкилиб шодланар
тупроқ,
Этагинг тутолмай шамоллар
ҳалак.
Ҳуснда ҳурларга ўхшайсан
кўпроқ,
Адашиб заминга тушган бир
малак.
Рашк қийнар, - қошингда
тураман қалқиб,
Ўн саккиз минг олам эрур
парвонанг.
Гўзаллик бетакрор бўлар деб,
балки,
Ҳуснингни ягона яратмиш
онанг.
Гарчи ошиқликда эмасман
танҳо,
Чиройинг мадҳ этган
маддоҳлар бисёр.
Улар боқса сенга бўлиб маҳлиё,
Ўн саккиз минг олам келар
менга тор.
Ишқнинг тарихида ном олгум:
“мажнун”,
Кезгайман заминнинг ҳар бир
чўлини.
Бир кун висолингга етишмоқ
учун
Ишонгум, топгумдир кўнглинг
йўлини.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1