TÜRKÜM BEN!
Ya Rabbim, nedir bu halkımın çektiği zillet,
Ne bu itelenmek, ötelenmek, ne bu illet!
Ben TÜRKÜM TÜRK anla beni ey sevgili Millet,
İstanbul’un kilidi, Ahıska’nın Yiğidi,
Ahmediye’nin müridi aslında benim ben!
Ben, Kafkaslarda unutulan Anadolu’yum.
Türk olarak sürülen, üvey gibi görünen,
Türkiye’mde boynu bükük sürünen benim ben!
Aslımda, neslim de Türk, soyumda sopumda Türk,
Nedir Türk’e çektirdiğin bu zulüm, bunca yük.
Ey devleti aliye artık duy sesimi duy!
“Ben, ellerin hasıyım” diyen bir Yunus’um var,
“Ay yıldızlı bir bayrak var o bayraklı benim”
Onuru, gururuyla yaşayan Yitgün’üm var,
“Yurda dua etmedikçe” şiirimde Gülahmet,
“Bir kuvvet ver ilahi” diyen de Cabir’im var.
“Ahıska’dan çıktım Yola” haykıran Orhan’ım,
“Garibim Gurbetde” diye sızlayan Asıf’ım,
“Gurbetten İniltiler” yazan Mircavad’ım var!
Benim ben, senden koparılan bir parçanım ben,
Korkma ile başlayan şiirinde var Ömer’im,
Korkmadı, yılmadı özgürlük için savaştı,
Hangi çılgın bana zincir vuracak şaşarım
Mısra’sında yatar lider Enver’im, Yusuf’um,
Benim ben, hamurundan yoğrulmuş has Türküm ben,
Terekeme, Çerkez, Karapapak ne de Lazım,
Amasız, fakatsız onlar da benim soydaşım.
Türküm, Doğruyum, Çalışkanım şiarı ülküm,
Vatan, Bayrak, Millet, Devlet benim diyen Türküm,
Benim Ben, vatandaşın olamayan Türküm ben!
Rüstem MÜRSELOĞLU - 26.07.2017