ՀՈՐԻՆԵՑԻ ԵՍ ՔԵԶ ԻՄ ՄԵՋ
Հորինեցի ես քեզ իմ մեջ,
Այնպես մաքուր ու այնպես ջինջ,
Որ երազիս թեւին առած,
Քեզ հանեցի երկինքը բիլ:
Հոգուս խոնավ կտավին մառ,
Վրձնեցի պատկերդ միֆ,
Գույներիդ մեջ սեր դրեցի,
Սրտիս թեւով քեզ գրկեցի:
Հորինեցի ես քեզ իմ մեջ,
Այնպես նման իմ Աստղիկին,
Ով Վահագնին սեր էր երգում,
Ու աստղավառ պսակ կապում:
Համբուրեցի շութդ վառման,
Ու բույրն առա մարմնիդ,
Ուզեցի քեզ ապրել անվերջ,
Ու վերջանալ կարոտիդ մեջ:
Հորինեցի ես քեզ իմ մեջ,
Ու ապրեցի լոկ քեզ համար,
Ու ապրեցի երազիս մեջ,
Մաքուր որպես սերը արդար...
Արա Նախշքարյան