Предыдущая публикация
***
Ես փողկապ կապել
Չսովորեցի,
Փողկապ կապելը
Բայց ո՜նց եմ սիրում
Եվ պահը ձգվող,
Որ հա՛ փորձեցի,
Բայց էլի, նայիր,
Սիրուն չի լինում․․․
Երբ որ մատներս
Դողում են սաստիկ
Ու փաթ ընկնելով
Իրար խանգարում,
Երբ որ հայացքդ
Հայացքս պստիկ
Փորձում է բռնել՝
Չի կարողանում․․․
Երբ բաց օձիքդ
Շունչս առնում է,
Թվում է ահա
Սիրտդ կճաքի,
Երբ ճարմանդներդ
Իբր խառնում եմ
Ու չեմ տարբերում
Սադափ կոճակից․․․
Էն պահն եմ սիրում,
Երբ որ գրկում ես,
Իմ անսանձելի՜
Խելահեղություն,
Փողկապ կապելուց
Իբր փրկում ես,
Այսպես՝ մի ամբո՜ղջ
Հավիտենություն․․․
Կարծում եմ՝ իմաստ
Չունի ջանք թափել,
Եվ առանձնապես
Գաղտնիք չեմ բացում.
Ախ, ո՜նց եմ ուզում
Փողկապդ կապել,
Ու ո՜նց եմ սիրում,
Որ… չի ստացվում:
2016 Մարո Երկնափեշյան
Следующая публикация
Нет комментариев