ცხოვრება ამოუცნობია , ისევე როგორც ზოგიერთი ადამიანი, ათასი კარგი რომ გააკეთო და თუნდაც ერთხელ შეცდე, იმ ერთს დაინახავენ და ათასი კარგი არც კი გაახსენდებათ, ათასჯერ რომ უთხა მიყვარხარო და ერთხელ მძულხარო, გულიანად ამოგგლეჯენ საკუთარი სხეულიდან და სამუდამოდ წაგშლიან ცხოვრებიდან და არც ის სიყვარული გაახსენდებათ, ფეხქვეშ ხიდად რომ გაეგო, გადაგივლიან და სამშვიდობოს რომ გავლენ უკან არც კი მოიხედებიან რომ წამოგაყენონ, პატიება რომ სთხოვო ვერც ამას გაიგებენ, რადგან მიტევების უნარი ცოტას თუ გააჩნია, ერთადერთი ვინც მიგიღებს ისეთს და ვისაც ყველანაირი ეყვარები ცუდიც და კარგიც, ამ ცხოვრებისგან განებივრევულიც და განადგურებულიც, მშვიდიც და აუტანელიც---- ეს უფალია, ის ვინც ყველაფერს გაპატიებს და არ გკრავს ხელს თუნდაც მაშინ, როდესაც არ ხარ პატიების ღირსი და ყველაზე მეტად გჭირდება თანადგომა, ის ვინც ხელში აგიყვანს მაშინაც კი, როდესაც ყველაზე მძიმე გზა გაქვს გასავლელი და შენს მაგივრად გაივლის ამ გზას, ისე რომ შენს კვალს არ ასცდება და შენს წილ ტკივილსაც აიტანს, მაშინ როდესაც სხვებმა ხელი გკრეს და წავიდნენ...Ещёცხოვრება ამოუცნობია , ისევე როგორც ზოგიერთი ადამიანი, ათასი კარგი რომ გააკეთო და თუნდაც ერთხელ შეცდე, იმ ერთს დაინახავენ და ათასი კარგი არც კი გაახსენდებათ, ათასჯერ რომ უთხა მიყვარხარო და ერთხელ მძულხარო, გულიანად ამოგგლეჯენ საკუთარი სხეულიდან და სამუდამოდ წაგშლიან ცხოვრებიდან და არც ის სიყვარული გაახსენდებათ, ფეხქვეშ ხიდად რომ გაეგო, გადაგივლიან და სამშვიდობოს რომ გავლენ უკან არც კი მოიხედებიან რომ წამოგაყენონ, პატიება რომ სთხოვო ვერც ამას გაიგებენ, რადგან მიტევების უნარი ცოტას თუ გააჩნია, ერთადერთი ვინც მიგიღებს ისეთს და ვისაც ყველანაირი ეყვარები ცუდიც და კარგიც, ამ ცხოვრებისგან განებივრევულიც და განადგურებულიც, მშვიდიც და აუტანელიც---- ეს უფალია, ის ვინც ყველაფერს გაპატიებს და არ გკრავს ხელს თუნდაც მაშინ, როდესაც არ ხარ პატიების ღირსი და ყველაზე მეტად გჭირდება თანადგომა, ის ვინც ხელში აგიყვანს მაშინაც კი, როდესაც ყველაზე მძიმე გზა გაქვს გასავლელი და შენს მაგივრად გაივლის ამ გზას, ისე რომ შენს კვალს არ ასცდება და შენს წილ ტკივილსაც აიტანს, მაშინ როდესაც სხვებმა ხელი გკრეს და წავიდნენ........ის არასოდეს წავა შენგან
სიყვარული ვინ მასწავლა,...ვინ მასწავლა არ ვიცი?...შენი ეშხით მოვიხიბლწ,შენი ეშხით დავიწვი...შემხვდები და გამიღიმებ მორცხვად დახრი წამწამებს....რად მარიდებ მაგ შავ თვალებს... ანდა რად გამირბიხარ?...განა მარტო ცრემლის ღირსი...სიყვარულის ღირსიც ვარ... მოდი ჩემთან ჩემო კარგო გზად დაგიფენ ია ვადებს ენძელებს...მოდი ჩემთან ჩემო სატრფო გული მხოლოდ შენთვის ძგერს...სად გეძებო კვლავ გაზაფხულს ერთად შევხვდეთ ბაღებთან... მოდი თორემ ზამთრის ფიფქი ჩემს გრძნობებშიც გამეფდა,...სახე ვარდი გეფურჩქნება, ბაგე ვარსკვლავთ აჩრდილი, ისე გშვენის გაგიმება ვარსკვლავიხარ ნამდვილი...ხელის გულზე დაგატარებ როგორც ჩიტი ნაცარა....მეკი ტკბილო გაზაფხულზე შენ გიმღერი პატარავ...მ.მ
იცი? ლოდინი რა ძნელია?.... როცა სიმარტოვეს ებრძვი, ნახე....რამდენი ვარსკვლავია მე კი მენატრება ერთი! იცი? უშენობა რა ძნელია?! ამ დროს ლექსის წერა მშველის ირგვლივ იმდენი თვალებია, მე კი მენატრება ერთის! იცი? კარგად ყოფნა რა ძნელია? ალბათ უშენობა შემშლის, ირგვლივ იმდენის ღიმილია.... მე კი მენატრება შენი! იცი? სიყვარული რა ძნელია?.... როცა გულში იკლავ შენთვის, ფუჭი ოცნებებიც დამღლელია როცა ვეღარაფერს შეცვლი! ხედავ?.... ეს გული რა წრფელია?! როცა შენზე წერს და გეტყვი.... ირგვლივ იმდენი თვალებია და მაინც მენატრება შენი.
Комментарии 9
როცა სიმარტოვეს ებრძვი,
ნახე....რამდენი ვარსკვლავია
მე კი მენატრება ერთი!
იცი? უშენობა რა ძნელია?!
ამ დროს ლექსის წერა მშველის
ირგვლივ იმდენი თვალებია,
მე კი მენატრება ერთის!
იცი? კარგად ყოფნა რა ძნელია?
ალბათ უშენობა შემშლის,
ირგვლივ იმდენის ღიმილია....
მე კი მენატრება შენი!
იცი? სიყვარული რა ძნელია?....
როცა გულში იკლავ შენთვის,
ფუჭი ოცნებებიც დამღლელია
როცა ვეღარაფერს შეცვლი!
ხედავ?.... ეს გული რა წრფელია?!
როცა შენზე წერს და გეტყვი....
ირგვლივ იმდენი თვალებია და
მაინც მენატრება შენი.