Предыдущая публикация
ՈՏՔԻ ԵԼ...
ՎԵ'Ր
Ոտքի ել ՝վե'ր... դու մարդ ֊մարդու,
Եվ ոտքերիդ կանգնիր ամուր,
Այո աշխարհ է տմարդու,
Անորենի հազար ու բույր։
Կեղծավորներ կան շատ ու բույլ՝
Բանսարկուներ մարդ-բորենու,
Ձևացնողներ և' խուլ և' կույր,
Թիկունքից միշտ լուռ զսրկելու։
Իշխաններ կան չարալեզու՝
Խամաճիկներ չարից էլ չար,
Վեր կաց հպարտ քայլիր քեզ դու,
Կհոշոտեն հենց ցած ընկար։
Այո'...մարդը գրչակ ֊լեզու,
Խոսք տանող ու բերող ծախու,
Օտար ձեռքով զավթել է գահ՝
Հոգով սակայն միշտ ծաղրածու՝
Սոված ՝չտես սակայն ագահ՝
Շների մոտ դառնում է շուն՝
Գայլերի հետ գայլ է խաղում,
Սակայն շուն չէ և ոչ էլ գայլ...
Չախկալ է ՝մալ ...ու շնագայլ։
Սակայն իրեն վագր է կարծում ՝
Իր կատվի տես ջրափոսում։
Վեր ու կանգնիր՝քայլիր առաջ՝
Եվ աներեր և անկասած՝
Պնակ լիզող ամեն մի հարճ՝
Պետք է սողա հողը գրկած...
Ու քո ճամփան ՝քո ապագան...
Պիտ ոտքի տակ առնի նրան...
Այն գրչակին ստորացած՝
Որ եղել է կա հացհարամ...
Սակայն տկար մարդկանց համար՝
Քրդու շուն չէ անաղ ու հաց՝
Տեր է իրենց՝կուռք է՝Աստված...
Ճշմարտացի ՝ճիշտ է ասված...
Արժանի է ամեն մի ազգ՝
Իրեն կողմից գահն ընտրած։
Արժանի է մարդն անիմաստ՝
Ապրի ..սողա գետնին ընկած...
Համլետ Հակոբյան
22.04.2023թ.
Թաման
Следующая публикация
Нет комментариев