Предыдущая публикация
გოგო მიყვარდა ლამაზი
გოგო მიყვარდა,ლამაზი.
მზისა და მთვარის სადარი.
მაყვლისთვალება და ნაზი.
ვარსკვლავი ჰყავდა ბადალი!
ვნება?!რას ამბობ?!მიყვარდა!
შელეწა,გულის ფიცარი..
დარდი ღამით,გულს მიკლავდა.
სახელს არ ვიტყვი,ვინც არი!
ლამაზი ჰქონდა სახელი.
სხვა,იმის გარდა არ მწამდა!
ვერ გავუმხილე სათქმელი.
მზე. იყო,უცებ დამწვავდა.
ლექსი მივწერე,ქვას ხეთქდა!
გულს წვავდა,როგორც ცეცხლია.
წაიკითხა და დახედა.
ვახ,რად არ გადამეხვია..
უჰ,ისე მითხრა მადლობა,
დავდნი და შემაზანზარა.
სულ არ სცოდნია დანდობა..
კოცნა რომ გამოეგზავნა.
სატრფო ჰყოლია!რა მექნა?!
ვიყავ უბრალოდ პოეტი.
გულში ნადები,რომ მეთქვა,
მერე,ვეღარსად ვპოვებდი.
დრო,სუყველაფერს გვავიწყებს!
ნეტავ,მერე,თუ გათხოვდა?!
ახლა,რომ ვნახო,არ მიწყენს?!
ვუთხრა,თუ როგორ მათბობდა.
ვერ ამოვიღე გულიდან.
გრძნობა გაცოცხლდეს ეგება?!
იმ წრფელი სიყვარულიდან,
ერთი კოცნა,ხომ მერგება?!
დაპატარავდა სამყარო.
გულზე მედება ალია..
რა ვქნა,ქმარს უნდა გავყარო.
რა ვუყო?!მისი ბრალია!
დღეები გავიამინდო,
ეგებ?!ჩემს თავზე გავბრაზდი.
ჩემი ცოდვა რად დაიდო?!
რად იყო,ასე ლამაზი?!
გოგო მიყვარდა ლამაზი.
მზისა და მთვარის სადარი!
მაყვლისთვალება და ნაზი.
არავინ ჰყავდა ბადალი.
მამუკა უნგიაძე
Следующая публикация
Нет комментариев