Предыдущая публикация
Са святам купалля, сябры і госці маёй старонкі!
Ноч на Івана Купалу
Купальскае вогнішча, папараць-кветка,
Вянкі на галовах дзяўчат, ля ракі,
Ускрык баязліўцаў- даволі нярэдка,
І жарты вясковых жанчын гаманкіх.
Туман па нізінах, кроў чары сагрэлі-
Па лесу йдуць пары ў прызначаны час,
Не чула, каб папараць-кветку сустрэлі…
Дачку альбо сына "знаходзяць" не раз.
“Сёння Купалле…”
“Сёння Купалле, завтра—Ян…”
Звініць над росным лугам песня,
Шугаюць іскры ў паднябессе
І нізка сцелецца туман.
Ад успамінаў тых гадоў,
Так сэрцу цесна і шчымліва.
Як там прыгожа, зіхатліва—
Вось каб пражыць усё наноў.
Каб на Купалле зноў пайсці,
Гуляць ля вогнішча з сябрамі,
І абяцаць-клясціся маме—
Дамоў да поўначы прыйсці.
Галёкаць з факелам ў руках,
Пад песню з падгалоскам звонкім,
Маленства—любая старонка,
Там шчасця, радасці размах.
Гады сплываюць ў забыццё,
Даўно мяне не кліча мама…
Спявачак тых няма таксама,
Ды ёсць працяг і ёсць жыццё.
Пад песні ўспомніла былое…
Купалля свята сёння ў парку,
Ды ўсё не так, як помню змалку,
Усё не так і ўсё-- не тое…
Следующая публикация
Комментарии 4