Назым Хикмет-Турецко-русская поэзия и литература

ЛЮБОВНИКИ В РАЗЛУКЕ Как двух глухонемых трагический язык В гремящей темноте, в сумятице вокзалов — Прощанье любящих, их молчаливый крик В безмолвной белизне зимы и арсеналов. И если к облакам лучи надежд летят Средь баккара ночей, — их огненные руки, Коснувшись птиц стальных, испуганно дрожат. Не соловей — поверь, Ромео, полный муки, — Не жаворонок вам устроил в небе ад. В сугробах мир поблек, обмяк. Вдруг замерли деревья, зданья, Бесцветные, как воздух, как Бесцветное воспоминанье, Когда пришло — но в нем рвалось Из строчек чувств больших дыханье — Письмо, печальное до слез, Письмо, печальное до слез. Зима похожа на разлуку, Зимой кристаллы льда поют, И холод вин рождает скуку, И звуки медленно текут, Овладевают мной, и плещут, И, как часы, все бьют и бьют, И стрелки времени скрежещут, И стрелки времени скрежещут. Жена, мой луч и мой родник, Зачем в письме такая горечь, Ведь я люблю, зачем же крик, — Так судно, тонущее в море, Зовет и мучит дальний зов, Который ветры на просторе Глушат шуршаньем рифм и строф, Шуршаньем всех своих грехов. Моя любовь, теперь у нас Осталась только слов помада, В них по колена день увяз, Похожий на преддверье ада. Опять воскрес мечты росток У башен Жевра, в недрах сада, Где для меня играл рожок, Где для тебя играл рожок. Я сделаю из слов бесценные букеты — Такие в дар кладут к подножию мадонн — И подарю тебе прозрачность анемон, Вероник синеву, сирень и первоцветы, И пену нежную на ветках миндаля — На майских ярмарках они чуть розовеют, — И чаши ландышей — за ними мы в поля Пойдем, когда… Но тут слова в цвету немеют, От ветра этого ссыхается земля, Цветы теряют цвет, фиалки глаз тускнеют. Но буду для тебя я петь, пока волной Стучится в сердце кровь и наполняет вены. «Все это тру-ля-ля», — мне скажут, но смиренно Я верю: радугой над светлою вселенной Взойдут слова, что я, простой, обыкновенный, Твердил тебе, и ты одна поймешь, — нетленны Лишь потому любовь и солнце над землей, Что осенью, когда весна была мечтой, Я это тру-ля-ля спел, как никто другой. ЛУИ АРАГОН Перевод Э. Линецкой ----------------------------------- Ayrı Düşmüş Sevgililer Bir garda tıpkı sağır ve dilsizler gibi Acıklı bir dil konuşarak gürültünün koyulaştığı yerde Garip hareketler yapıyor ayrı düşmüş sevgililer Kışın ve silahların beyaz sessizliğinde Ve gecelerin bakarasında oluşmaya geldiği vakit yeniden Düş onun ateş parmakları bulutlarda kesişirse Ne yazık ki demir kuşların üzerine olur Bu tarlakuşu değil Ey yabanıl Romeo’lar Ve bülbül de değil cehenneme dönen gökte Ağaçlar insanlar duvarlar Hava bej rengi bej ve bej Anılar gibi duygulandılar Karla kaplı bir dünyada Geldiği an Fakat aşk da Yine bulur arpejini Hüzün dolu bir mektup ölesiye Hüzün dolu bir mektup ölesiye Kış birisinin yalnızlığına benzer Kıştadır şarkı söyleyen kristaller Donmuş şarabın anlamsızlaştığı yerde Hüzünlü bir türkünün yavaşladığı yerde Ve beni saran müzik Çalar çalar çalar saatleri Yelkovan döner ve gıcırdar zaman Yelkovan döner gıcırdar zaman Altın eşim kasımpatım benim Mektubun niçin o kadar acı Seviyorsam seni niçin mektubun Açık denizde bir geminin batması gibi Öylesine çığlıklar atar Acı rüzgârların bastırdığı çığlıklar Kendi uyaklarının titreyişiyle Kendi suçlarının titreyişiyle Sevgilim geriye kalan ne var Sadece sözcükler bizim dudak boyamız Sadece donmuş sözler bir ökseye takılan Gün ki umutsuz şekilde doğar Düş görür sürünür ölür doğar yeniden Gesvres şatosunun hendeklerinde Borunun benim için çaldığı yerde Borunun senin için çaldığı yerde Biricik hazinemizi yaratacağım bu sözcüklerden Azizlerin önüne konan sevinç dolu buketler Ve onları uzatacağım tatlım bu sümbülleri Bu yörekent leylaklarının yavşanların mavisini Ve kadife bademi dallarıyla satılan Mayıs panayırlarında o beyaz çanlar gibi Mügenin bizim toplamaya gitmeyeceğimiz taa Taa ah çiçekli sözcükler gevşer orda Çiçekler döker çiçeklerini esintisiyle rüzgârın Ve kapanır gözler cezayir menekşeleri gibi Yine de şarkılar söyleyeceğim senin için yankı verinceye kadar Seni sonsuz sevecek olan yüreğimdeki kırmızı kan Bu nakarat bir tralallam gibi gelebilir insana Belki de bir gün söylediği sözcükler Bu yıpranmış bu basit yüreğin işareti olacak Şahane bir dünyanın bir tek sen bileceksin Güneş parıldıyorsa ve titriyorsa sevda Bunun nedeni sonbaharda bile inanmayarak ilkbahara Ben başkalarınınkine benzemeyen bir tralallam söylemiş olacağım Louis Aragon Türkçesi: Gertrude Durusoy-Ahmet Necdet