Предыдущая публикация
Жаңы үйлөнгөн эки жаш жаңы үйгө ташынып жашай башташат
Күндөрдүн биринде эки жаш үйүндө эртең менен тамак жеп атышса, коңшусу чыгып, жууган кийимдерин кермеге иле баштайт. Айнектен көз салган үйдөгү жаңы келин, "карачы, кирди таза жууганды билбейт экен. Илген кийимдери абдан кир көрүнүп турат, чагымда жакшы самын колдонбойт окшойт ээ?" - деп жолдошуна сүйлөнөт.
Аны уккан жолдошу эч нерсе дебестен тамагын жей берет. Бул нерсени үйдөгү келин күндөн күнгө айта берет жана бир айга жакын бул нерсе уланат. Бир ай өткөндөн кийин бир күнү келин айнектен караса, коңшусу илген кийимдер тап-таза болуп көрүнүп турган болот. Абдан таң калган келин жолдошуна карап, "карачы эми таза жууганды үйрөнүптүр ээ..." - деп айтат. "Ким үйрөттү экен бечарага?" - деп улам сүйлөнөт. Бир оокумда жолдошу аялына карап, "кымбаттуу аялым, ал эч кимден үйрөнгөн жок. Болгону мен бүгүн эртең менен эрте туруп, сен күндө караган айнекти тап-таза кылып жууп койдум," - дейт.
Жашоо да ушундай... Бир адамдын каталарын көрөөрдөн мурда өзүбүздүн ички дүйнөбүздү, мүнөзүбүздү абдан жана абдан карап тазаласак... анан ал жөнүндө өкүм чыгарсак... өзүнүн айнеги (ички сезими) таза болбогон адам, башкасынын кийимин (ички дүйнөсүн) эч качан жакшы көз-караш менен көрө албайт. Себеби өзүнүн ички дүйнөсү кир экендигинен кабары жок.
Следующая публикация
Комментарии 7