Предыдущая публикация
Երևանի փողոցներից մեկում հանդիպում են հայ երկու մեծերը՝ Հովհաննես Շիրազն ու Մհեր (Ֆրունզիկ) Մկրտչյանը։ Վերջինս դիմելով Շիրազին, հարցնում է․
-Շիրա՛զ, կըսեն Դանթեականը («Հայոց դանթեականը») դուն ես գրել, հա՞։ Ըդիկ ճի՞շտ է։
-Հա, Ֆրունզ ջան, ես եմ գրել։
-Չե՛մ հավատա, Շիրազ։ Դժվար դու գրած էղնիս, սուտ կխոսիս։ Չե՛մ հավատա։
-Այ տղա քեզի ի՞նչ էղավ, կըսեմ ես եմ գրել։
-Չէ՛, չէ, խաբեսգը Շիրա՛զ, ըդիկ գրողը հմի խելռած բդի էղնիր։ Չէ՛, դու չես գրել, դու հլը չես խելռել…
-Է՜, Ֆրունզ ջան, ես խելռել, նոր եմ գրել…
Մեր Մեծերը...
Следующая публикация
Комментарии 53