Предыдущая публикация
Որ խենթի նման կարոտել ես ինձ,
Կարոտդ հոգում իզուր չխեղդես,
Մե՛կ է, ազատում չունես ինձանից։
Կգամ ես գարնան խենթ բույրերի հետ
Ու կարբեցնեմ կարոտով իմ խենթ,
Կգամ զեփյուռի մեղմ շոյանքի պես
Կհպվեմ դեմքիդ մնքուշ ու անտես։
Զիլ կկարկաչեմ առվակի ձայնով
Շուրջդ կլցնեմ իմ խինդ ու կանչով։
Այնպես որ, հոգի՛ս,
Պետք չէ կարոտդ ներսումդ խեղդել,
Սովորիր մեկտեղ սերտ դաշինք
Կապած համերաշխ ապրել։
Թե կուզես մեկ֊մեկ
Կռվիր, բողոքիր, փոթորկիր մեկ֊մեկ,
Բայց իմ կարոտը
Թող քեզ ուղեկցի մի՛շտ, ամենուրե՛ք։
Քանզի երբ գիտեմ,
Որ քո հոգու մեջ դեռ ապրում եմ, կամ,
Անքեզ օրերը
Այդքան չեն թվում անգույն ու դաժան։
Սիլվա Գուլանյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев