Մի անգամ գյուղացին, անցնելով լեռների միջով, հանդիպեց արծվի բույնին, որի մեջ երեք ձու կար։ Եվ նրա գլխում մի միտք ծագեց՝ իսկ եթե մեկ ձու դնենք հավի տակ և տեսնենք, թե ինչ կլինի։ Եվ առանց երկու անգամ մտածելու՝ վերցրեց մեկը և դրեց պայուսակի մեջ։
Գյուղ հասնելով` այս ձուն դրեց հավի տակ և որոշ ժամանակ անց հավերի հետ միասին արծիվ դուրս եկավ։
Հավը նրան մեծացրել է որպես սեփական հավ, չնայած նա մի փոքր տարբերվում էր մյուս հավերից։ Իսկ որոշ հավեր նրան նույնիսկ ֆրեյք էին համարում։
Երբեմն արծիվը մտածում էր, թե ինչու է նա այդքան տարբերվել հավերից և չի կարող նրանց պես թրթռալ ու թռչել դեպի տնակը, թեև մեծ թեւեր ունի:
Բայց որքան էլ նա փորձեց, նա չկարողացավ պատասխանել այս հարցին։
Նա կարող էր ամբողջ կյանքն այսպես ապրել, եթե մի օր մի ծեր արծիվ պատահաբար չթռվեր նրանց մեջ՝ ուտելիք փնտրելու համար: Այս արծիվը շատ բաներ է տեսել իր կյանքում, բայց նա երբեք չի տեսել, որ այլ արծիվ քայլի հավի միջով, խոտ կխփի և թռչի թառի վրա:
Ծեր արծիվը, առանց երկու անգամ մտածելու, թռավ դեպի երիտասարդը, ճանկերով բռնեց նրան և բարձրացրեց երկինք, իսկ երիտասարդը նույնիսկ չփորձեց ինչ-որ կերպ ազատվել և ազատվել, նրա սրտերում նա արդեն կար. հրաժեշտ տալով կյանքին և մտածեց, որ իր օրերը հաշված են:
Ծեր արծիվը բարձրության վրա արձակեց իր հզոր ձողերը և բաց թողեց երիտասարդին։ Եվ նա քարի պես ցած թռավ՝ փետուրներ գցելով ու շրջվելով բոլոր կողմերից։ Ինչ-որ հրաշքով պատանի արծվի հզոր թեւերը տարածվեցին օդի հոսքի տակ, և նա զգաց, որ դադարել է ընկնել և սկսեց ճախրել՝ նկատելով, որ ինչ-որ անտեսանելի ուժ զորավոր աջակցում է իրեն։ Նա բացեց աչքերը և զգաց աննախադեպ ազատության, ուժի և արժանապատվության զգացում` հասկանալով իր հնարավորությունները և ով է նա իրականում:
Բարոյականություն. յուրաքանչյուր մարդ ունի իր փոքրիկ արծիվը, որը չպետք է վախենա, որ չի դիմանա, չի հաջողվի, այլ ռիսկի դիմի և փորձի նոր բան անել:#ՆԱՐԵ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5
Երբ է մեր մեջ զարթնելու էն հզոր կամքը, որ գիտակցենք կյանքը թռած գնում է իսկ մենք առանց ապրել ծերանում ենք
Ծանր տնքում էր հենված մի քարի,
Գլխավերևում մի ճանճ տզտզան,
Քմծիծաղ տվեց ու դիմեց նրան։
---------------------------------------------------------------
Հեյ գիտի արծիվ,ինչ օրի հասար,
Փառքտ եղել է, հողին հավասար,
Ես հիմա քեզնից բարձր եմ թռչում,
Իսկ դու հազիվ հազ քարից ես կառչում։
-----------------------------------------------------------------
Արծիվը գլուխը վեր բարձրացրեց,
Ու ճանճին էսպես պատասխան տվեց...
-Իսկական փառքը բարձրության մեջ չէ,
Վեր լինես թե վար ,անունի մեջ է:
----------------------------------------------------------------
Թեև ինձանից շատ ես բարձրացել,
Անունտ դարձյալ ճանճ է մնացել,
Նույն ճանճն ես թշվառ ու ողորմելի,
Ես ներքևում եմ,արծիվ եմ էլի։