Предыдущая публикация
Кам санаманг
Соиманинг ёши элликдан ўтди. Характерида ҳам ўзгаришлар содир бўла бошлади. Қандайдир жиззаки, кўнгли тўлмас аёлга айланди. На ишга боргиси келади, на уйда қолгиси...
Ҳали нафақага чиқмаган бўлса ҳам кўп юмушларни келинининг елкасига ташлаб қўйди. Шу пайтгача тиним билмаган жисмига бошқа юкламалар ортишни истамай қолди.
Битта қиз, битта ўғли, ювошгина турмуш ўртоғи бор. Қизини узатдилар; тиниб-тинчиб кетди. Ўғлини уйлантириб, иккита невараси уч хоналик "дом" ини тўлдирди. Авваллари ҳовли қуришни, кенг уйларда яшашни орзу қилар, табиатан сокин турмуш ўртоғини ҳам ҳоли жонига қўймасди. Барибир, Аллоҳнинг буюргани бўлар экан. Унга азми шаҳарда ҳовлида яшаш насиб этмади. Авваллари шуни ўйлаб ҳам сиқиларди, энди юраги янаям тор бўлиб қолди. Ҳовли олиш орзусидан ҳам воз кечиб қўя қолди.
Ўзи эса кундан кун соғлиғида кузатилаётган муаммоларнинг қайси бирига эътибор беришни билмайди. Бир кун боши оғриса, бир кун оёғи оғрийди, бир кун қон босими ошса, бир кун ўт қопи безовта қилади. Кўзойнагини йўқотиб қўйса, бир лаҳзада кўр одамга айланиб қолгандек шошиб қолади, қидиришга тушади. Уйқу ҳам камайган, кечаси билан безовта бўлиб чиқади. Шундай кунларнинг бирида яқин дугонаси, тенгдоши оламдан ўтиб қолди. Тўсатдан. Эҳтимол,касал бўлгандир-у ҳеч кимга билдирмагандир. Шифокорлар "Юрак ҳуружи!" деган ташхис қўйибди. У ўртоғининг маъракасидан қайтар экан шуурида ялт этиб бир ўй пайдо бўлди.
—Демак, энди бу ёғи яқин экан. Тадорикни бошлаш керак.
У қаердадир ўқигани “Ким қирққа кирган бўлса энди у охират бозорига кирибди” деган ривоятни эслади.
— Мен эса элликка кирдим, эртага кетиб қолсам, Яратганнинг олдига қайси амалим билан бораман?!
Кунларининг бирида битта Ҳадис ўқиб қолди. Ундан Сарвари Коинот Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг
"Идишингдаги сувни бошқанинг идишига бўшатиб бериш, биродарингга очиқ юз билан гапириш каби бўлсада, яхшиликлардан бирор-бир ишни кичик санама!" —деган насиҳатларини ўзига шиор қилиб олди.
Эрталаб бомдод намозига турган келинига тонг ёришгунча бироз мизғиб олишни буюрди, кечаси боласи йиғлаб чиқди, ахир, нонуштасини ўзи тайёрлайди. Анча бўлибди дастурхон тузамаганига ҳам. Дастурхонни йиғиштирмай ўрнидан туриб кетишга одатланган эди, туриб ҳозиргина тухум еган ликопчаси билан санчқини, чой ичган пиёласини ювиб қўяди.
"Яхшиликни кичик санаманг!"
Ишхонасига кириб келаркан, фаррош аёлнинг қўлига кеча оғзига хуш ёқиб сотиб олгани қурутдан иккитасини бериб кетди.
"Яхшиликни кичик санаманг!"
Ишдан қайтаётганда турмуш ўртоғи йўл-йўлакай уни ҳам ола келади. Бир ҳафта олдин шамолда қулаган дарахт шохи ҳали ҳам йўлнинг ярмини тўсиб ётибди.
—Дадаси, келинг, шуни олиб ташлаб, йўлни очайлик. Синган шох нозик кўрингани билан оғиргина экан. Эр-хотин дарахтни судраб, бир четга олиб бориб қўйдилар. У енгил тортди. "Яхшиликни кичик санаманг"
У шу ҳадисни ўзига дастур қилиб олди. Айтган нарсасини олиб келишни унутган ўғлини кечирди!
Бемор бўлиб ётган қариндош-уруғларини вақт топиб йўқлай бошлади.
Бозордан юкини олиб чиққан аравакашга келишганидан кўпроқ пул узатди...
Буларнинг барчасини Аллоҳ розилиги, охират тадориги учун қила бошлади.
У яхшилик қилгани сари ўзи ҳам яхшиланиб бораётганини ҳис қиларди.
Кайфияти яхши бўлгани учунми қон босими ҳам ошмай қўйди. Бош оғриғи камайиб, юриши илдамлашиб қолди.
Энди аёл худди ўша ёшлик чоғларидек эрталаб ишга, ишдан уйга ошиқадиган бўлди. Ахир у Аллоҳ розилиги учун ҳаракат қиляпди.
Шу билан бирга яхшилик қилган сари ўзи ҳам ёшариб бораётганди...
—Овқатингиз ширин бўпти, ойижон, —деган келинига
—Ош бўлсин, — дея табассум қилди Соима. Ахир яхшиликни кам санамаслик керак! Табассум эса садақа билан тенг!
Муаллиф исми ва канал линкисиз тарқатилмасин.
Fikrlashingizni 180° ga o'zgartirib yuboradigan telegram kanalimizga obuna bo‘ling: https://t.me/muxtar_media
Следующая публикация
Нет комментариев