Улуғбек ота-онаси нонушта қилаётган хонага салом бериб кирди. Дадаси қисқа алик оларкан, ўғлига синовчан қараб қўйди.
Улуғбек сандалга оёғини тиқиб, устига кўрпа тортди. Фотима ая ўғли ўрнашиб ўтириб олгач, пиёлада чой узатди.
Шундан сўнг Турғун ака бир томоқ қириб олдида ўғлидан сўради:
─Ишлар пачаваку куёв бола?─Улуғбек ерга қараганча иссиқ чойдан хўплади.─Биз сенга аёл кишига қўл кўтаришни ўргатмагандик!
─Тўғри дада, аммо хақорат эшитганда жим туришниям ўргатмаган экансиз-да,─жахли чиқа бошлади ўғлининг.
Турғун ака ўз ўғли кескин жавоб қайтарганига хайрон бўлганча тикилиб қолди. Улуғбек бу нигохга дош беролмай, кўзини ерга тикди.
─Дада, улардан ўтди...
─Биламан кимдан ўтганини!─дадаси овозини бир парда кўтариб, унинг гапини тўхтатиб қўйди.─Энди нима қиласан!
─Билмадим, бошқа келин топсам керак...
─Бошқа топишингни тушуниб турибман. Бу келин сени шу холатингда қайтиб келмайди энди. Аммо, бошқа уйлансанг хам барибир даволанишинг керак-да.
─Дада...
─Гапимни бўлма!─деди Турғун ака амирона. Улуғбекнинг дами ичига тушиб кетди.─Агар “бепушт” деган гапни бошқа эшитишни истамасанг, унда даволаниншинг керак ўғлим.
Менам тезроқ набирамни бағримга босишни истайман. Бошқа ишларингни йиғиштириб, даволанишни охирига етказ. Тушундингми?
─Тушундим дада, аммо вазият сиз билгандек эмас!
─Қандай?
─Бефарзандлик сабаби менда эмасакан.
Бу гапдан сўнг Турғун ака ва аёли ўзаро кўз уриштириб олдилар. Бу кутилмаган гап эди икковлари учун хам.
─Қани гапирчи, ким айтди буни?
─Фарғонада врач билан гаплашдим. Менга фақат бир кунда икки махал таблетка беришаётганди холос. Бу билан даволаниб бўлмайдику, деб эътироз билдиргандим. Улар айттики, мақсад мени эмас, Мамлакатни даволаш экан.
─Астағфурилло!─Турғун ака қаршисидан илон чиққандек ортига бир сапчиб тушди.─Текширувчилар адашганмикан?
─Йўқ, улар адашмаган. Гулшаной мени алдабди. Айтишича, даволаниб фарзандли бўлгунимизча ажрашиб кетишимиздан қўрққан эмиш!
─Шайтонни урғочиси экану бу Гулшан. Хўп, сени алдабди, нега менга учрашмайди. Тоға “шунақа─шунақа” деса кўч кўрониннгни кўтар дермидим!
─Ха, энди отаси─и, уям яхшиликка алдабдику!
─Нимаси яхшиликка экан? Синглиси эрини хақорат қилиши учунми? Ёки ортидан “кетманг келин” деб ялинсанг хам ерга тупуриб кетиши учунми?
─Жахл устида гапиргандирда. Менимча келинни ўзиям билмайди асл хақиқатни.
─Ха, Мамлакат билмайди вазиятни,─тасдиқлагандек бўлди Улуғбек.
Турғунали ака бу гапларни эшитиб хам жахлидан тушмади. Бургутдек нигохини ўғлига қадаб сўради:
─Келинни қаттиқроқ урувмидинг?
─Йўғе,─хижолат тортди ўғил,─Енгилроқ шапати урувдим.
─Қайтиб келмайдиган қилиб уриш керак экану,─дадаси шундай деркан “қарс” этиб кафтини иккинчи кафтига урди.
─Қўйинге отаси! Уриш билан иш битармиди.─орага тушди Фотима ая.
─Бўлди, Фотима сен бугундан келин қидиришга тушасан.
─Вой ўлай, унақа деманге,─кафтини силтади аёл.─Хар ким қўшгани билан қўша қарисин!
Турғун ака унинг гапига парво қилмай, ўғлига ўгирилди:
─Ё, ўзингни яшагинг борми? Ўйлаб кўр, топ десанг бошқасини топиб никохлаб қўяман. Менимча энди хотининг қайтиб келмайди. Бети бўлса қайтиб келмайди.
─Келмаса ундан нари дада. Хотин зотига ўт тушмагандур. Энди менга фотиха беринг, ишга чиқиб кетаман!
─Заказинг борми?─сўради дадаси.
─Клиентлардан заказим йўқ хозирча. Кўчага чиқайчи, ризқим бўлса топарман.
Улуғбек гарчи буюртма бўлмаса хам, таваккал қилиб кўчага чиқди. Таниш хайдовчилар берган маслахатга амал қилиб, Қўқонга жўнади. Юк кутиш учун яхши бир жой тайёрланган экан. Ўша ерга бориб, мижоз кутаётган машиналар қаторига машинасини қўйди. Ўзи эса танишлар бордир деган умидда чойхонага кирди. Хайдовчилар бекорчиликдан шахмат ўйнаб ўтиришган экан. Йигит хам салом бериб даврага қўшилди. Шу бўйи шомгача қолиб кетди. Хар замонда кимдир машина излаб келар, навбати келган хайдовчи даврадан чиқиб кетарди.
Шом пайти кўпчилик уйига кетиб қолди. Улуғбек хам энди кетмоқчи бўлиб турганда, чойхона яқинига “жигули” машинаси келиб тўхтади. Иккки киши пастга тушиб, аввал машиналар томонга қарашди. Ўзлари мўлжаллаган машиналар борлигига қаноат хосил қилгач чойхонага киришди.
Ўтирганлар билан бирма- бир сўрашиб чиқишди.
─Анави оқ ва кўк “камаз”лар кимники?
─Меники,─деб кўк рангли камаз эгаси уларга яқинлашди.
─Оқичи?─сўради яна бояги одам.
─Меники, ўрнидан турди Улуғбек.─Аммо “Камаз” эмас, “Исузу”.
─Майли, бизга усти ёпиқ машина керак. Юринглар бортни кўрайликчи, маъқул келса бир иш бор. Нархини келишамиз.
Тўртовлон машиналар турган жойга боришди.
─Юкингиз нима ўзи?─қизиқиб сўради Улуғбек.
─Мебел, эшик, деразалар. Гулистонга олиб бориш керак. Агар келишсак, машиналарингни ховлига ташлаб кетасизлар. Эрталаб келгунларингча, шогиртлар ортиб қўйишади. Биттадан шогирдим сизларга хамрох бўлади. Нархни ким билан келишамиз?
Улуғбек кўк машина эгасига имо қилди.
─Зоир акамни ёши катта, шу кишим билан келишинглар.
Зоир ака мижозлар билан гаплашиб, нархни келишиб олгач, “Жигули” кетидан йўлга тушишди. Улар Бувайда туманига етиб боргач йўлни чапга олдилар. Марказдан хеч қанча юрмай махалла ичкарисига киришди.
Жигули баланд даврвоза яқинида тўхтади. Машина овозини эшитиб, ичкаридан бир бола югуриб чиқди.
Таниш машинани кўриб, даврозани оча бошлади. Аввал камаз, ортидан Улуғбек ичкарига киришди. Ховли каттагина экан.
─Бўлди йигитлар, сизларни мен уйларингга олиб бориб қўяман. Истасаларингиз тонгда яна ўзим олиб келаман.
Хайдовчилар рози бўлиб, машинага ўтиришди. Кўча бошига келганда Улуғбек тушиб қолди. Бу пайтда деярли қоронғу тушиб бўлган, деразалардан чироқ нурлари кўринарди.
Улуғбек уйга кирса ота─онаси овқатланиб бўлган экан. Фотима ая бошқатдан дастурхон ёзди. Улуғбек овқат устида бугунги иш хақида гапириб берди.
─Майли ўғлим, омадингни берсин! Ўзингни эхтиёт қил, тез хайдама! Юзда юрма юзга кир дейишадику.
─Хўп дада, хавотир олманг!
Қахрамонимиз шу чиқиб кетганича бир хафта юрди. Водийга қуруқ кетмай деб, Тошкеннинг олой бозорига ўтди. Ўша ерда тунаб қолди. Тонгда нонушта қилиш учун ташқарига чиққанида машинаси ёнида бир аёл ўрмалашаётгани этиборини тортди. Нима гап экан деб яқин борса, бояги аёл ерда сочилиб ётган сигарета, конфет каби майда─чуйда махсулотларни териб саватига солаётган экан.
─Қўлингиздан тушиб кеттими, келинг теришвораман!
─Овора бўлманг ака, ўзим...
Улуғбек унга қараб ўзи ўйлаганчалик катта аёл эмас бўй етган қиз эканлигини кўрди.
─Хижолат бўлманг синглим! Тирикчилик савдоданми?
─Ха, ака. Бошқа қўлимдан келадиган иш йўқ. Ана, бўлди. Рахмат сизга ака!
Қиз хайрлашиб, ўзи савдо қиладиган жойга кетди. Улуғбек хам нонушта қилиш учун унинг ортидан яқинроқдаги ошхонага жўнади. Бояги қиз ошхона яқинида йўл четига жойлашди. Ошхона ховлисида кичикроқ стули бор экан. Олиб чиқиб, саватини ўшанга жойлаштираётганда, Улкғбек унинг ёнидан ўтиб кетди.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев