Հարգելի հայրենակիցներ, եվս ավարտվեց մի ուսումնական տարի ու երկու ամիս անց կսկսվի նոր` 2022-23 ուսումնական տարին, որից կախված է հայկական դպրոցների հետագա գոյատևումը, Այո-այո հարգելի ծնողներ` Դուք սխալ չհասկացաք գոյատևում:
Այսօր Աբխազիայի հայկական դպրոցի ուսուցիչները, որպես զինվոր, մահու ու կենաց կռիվ են մղում մարտի դաշտում, որպեսզի պահպանեն հայկական դպրոցները:
Եվ նա այս ասպարեզում, մենակ է մնացել:
Բերենք մոտավոր թվեր, թե Աբխազիայի որ հայկական դպրոցում քանի առաջին դասարանի աշակերտներ կունենան` նոր 2022-23 ուսումնական տարում:
Գագրա շրջանի քաղաքային դպրոցը կունենա միայն 10 աշակերտ, Ալախաձիխ-5 աշակերտ, Բզիփա-6 աշակերտ, Ցանդրիպշի համար 1-ին դպրոցը-16 աշակերտ, Լապստարխա համար 1-ին դպրոց -7 աշակերտ, Մախադիրի համար երկրորդ ոչ լրիվ միջնակարգ դպրոցը ընդամենը կունենա 4 առաջին դասարանի աշակերտներ:
Գուդաութի շրջանի Ագարակի և Պրիմորսկի թիվ 1-ին դպրոցները, ոչ մի 1-ին դասարանի աշակերտներ չեն ունենա: Այստեղ իր մեղքի մեծ բաժինը ունի, նախ ծնողները, գյուղի պատգամավորները և այն մարդիկ ովքեր իրենց հայ են անվանում և ձեռքերը ծալած նստել են:
Մծարա 1-ին հակական գյուղը Աբխազիայում, կունենա 3 աշակերտ, Փսիրցխա գյուղի (դպրոցը կարիք ունի նորոգման) դպրոցը կունենա-8 աշակերտ:
Սուխում շրջանի Ներքին Յաշտուխա թիվ 2-րդ Բաղրամյանցիների անվան դպրոցը կունենա 7 առաջին դասարանի աշակերտներ, այդքան էլ Գումիստա գյուղի դպրոցը: Իսկ Վերին Յաշտուխա համար առաջին դպրոցը կհաճախի 10 առաջին դասարանի աշակերտներ:
Ներքին Յաշարա (Էշերա) դպրոցը, ընդամենը կունենա 4 առաջին դասարանի աշակերտներ: Իսկ Վերին Յաշարա (էշերայի) դպրոց չի հաճախի ոչ մի հայ մանուկ:
Գուլրիփշի շրջանի Մերխեուլայի գյուղի դպրոցը (նորոգման կարիք ունի) կունենա 8 առաջին դասարան աշակերտներ:
Վերին Գուլրիփշի (Մյասնիկով) միջնակարգ դպրոցը կնդունի 8 առաջին դասարանի աշակերտներ:
Նույն շրջանի Ցանբեկուարայի (Փշապ) դպրոցում նոր ուսումնական տարում կլինեն 14 առաջին դասարանցինր: Ցկիբին (Շահումյան) դպրոցը կունենա 10 աշակերտ: Բագաժյաշտայի դպրոց կհաճախեն 7 առաջին դասարանցիներ:
Օչամչիրայի շրջանի Լաբրա գյուղի դպրոց կհաճախեն 7 աշակերտ, ութից տասը աշակերտ կունենա նույն շրջանի Արագիչ գյուղի դպրոցը:
Ըստ մարդահամարի, Աբխազիայում այսօր մոտավորապես ապրում են 43 հազար հայություն, որտեղից ամենաքիչը դուրս կգա հազար աշակերտներ, որից միայն 180-190 պիտի հաճախեն Աբխազիայի 20-ից ավելի հայկական դպրոցները, իսկ մնացած մեծամասնությունը, կգնան ռուսական դպրոցներ:
Հաշվարկները շատ ողբալի և վախեցնող են: Օրինակ երեք դպրոցներում նոր ուսման տարում ոչ մի հայ աշակերտ չի հաճախելու ու մոտ ապագայում Աստված չանի, վտանգ գա, որ այդ դպրոցները մեկընդմիշտ փակվեն:
Հաշվարկները պարզ են, բայց եկեք հիմա իմանանք, թե ինչ պատճառների համար, հայ ծնողը իր երեխային տալիս է ռուսական դպրոց: Առաջ, պատճառաբանում էին, որ հայկական դպրոցներ ավարտած աշակերտները միայն հնարավորություն ունեին սովորելու Հայաստանի բարձրագույն ուսումնարաններում, այլ ոչ Ռուսաստանում: Բայց փաստերը վկայում են հակառակը, որ հայկական դպրոց ավարտածները, թվով ավելի շատ են ընդունվել Ռուսաստանի բուհերում, քան ռուսականում:
Իսկ հիմա հայկական դպրոցներում երեք առարկաներ են հայերեն սովորում` հայոց լեզու, գրականություն և պատմություն, մնացած բոլոր առարկաները դարձվել են ռուսերեն:
Կարծես թե էլ պատճառ չկա, երեխային չտալու հայկական դպրոց, քանի որ նա միահավասար տիրապետում է երկու լեզուներին: Բայց ոչ, հայ ծնողը նույն կերպ է մտածում և առանց սրտի խայթի երեխային տալիս է ռուսական դպրոց: Այդ ուղին ազգին կործանման է տանում: Ուրեմն հարցը հայ ծնողի մտածելակերպի ու նրա հասկացողության մեջ է:
Այն ինչ դարերի ընթացքում, մեր ոխերիմ թշնամիները չկարողացան ոչնչացնել հային ու լռեցնել հայոց հավատքն ու լեզուն, մենք ինքներս մեզ ոչնչացնում ենք, չմտածելով թե վաղը ինչ կլինի մեզ հետ:
Մեր նախնիները ավելի խելամիտ ու հայրենասեր էին, քան մենք հիմա: Նրանք անցնելով Մեծ Եղեռնի միջով թուրքիայից գաղթեցին Աբխազիա և Ռուսաստան ու նոր վայրերում բնակելի տների հետ մեկտեղ կառուցեցին եկեղեցի և դպրոց, իսկ հիմ մենք ինքներս այն ոտնակոխ ենք անում:
Այս ամենի փրկության ելքն է ուշքի գալ ու արթնանալ, հակառակ դեպքում կգործանվենք:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев