Предыдущая публикация
Отаси кетди.
Хонзода ўша кунни, тўғрироғи ўша тунни эслашга уринди.
Эри ярим кечаси келди. Ёстиққа боши ё тегди, ё тегмади, ухлаб қолди. Хонзода аввал йиғлади, кейин ўрнидан туриб, ташқарига чиқди. Осмонда ой тўлган, тун ёп-ёруғ эди ўшанда.
Уйга кирди. Эри олиб келган "ҳужжатлар" ни кўрмоқчи эди. Қайданам кўргани. Ичига ғулғула тушиб қолди. Негадир пулни олиб каттагина сумкасига жойлади. Эртасига эса отасининг уйига олиб кетди...
Хозир ўтириб, ўша куни нимага шунақа қилганига тушунмай ўтирарди. "Мени Худо бир асради! Ўша куни эрим жаҳл устида милиция бошлаб келганида нима қилардим? Мадиёрга туҳмат қилганим-чи? Бу хатони энди қандай тузатаман?" У кечгача ўз ёғига ўзи қоврилди. Қўли ишга бормади. Қозонга кечки овқат солишга ҳам мадори йўқ, бутун жисмини қўрқув эгаллаб олганди.
Эри кеч келди. Биринчи марта аёлига ёрилди.
—Хонзода, эртага Ички Ишларга бораман. Пулни топмасам бўлмайди. Шунча пулни ўғирлатиб, чапак чалиб ўтириш эркак кишининг иши эмас!
—Пул— шу ерда, уни ҳеч ким ўғирламаган, —деди Хонзода ҳам илк марта эрининг кўзига тик боқиб.
—Қани?
Аёл елим халтани олиб чиқди
—Ҳаммасими! Кейин жавобни кутмай халтани титкилаб кетди.
— Нимага уни яшириб қўйдинг?
Хайрият, эри "ўғирладинг" демади!
—Менга ҳам эътибор беришингиз учун. Аёл шундай деб йиғлаб юборди. Кейин юрагини тўкиб сочди. Ундан қўрқишини, гумонларини, орзуларини...
—Сиз шу пулларни олиб кирганингизда унинг нима эканлигини сўраганимда ҳам айтмадингиз. Ишонмадингиз менга. Кўрдингизми, муҳаббат билан нафратнинг ораси бир қадам, яхшилик билан ёмонликнинг ҳам орасида бир қадам бор... Сиз билан ажрашмоқчиман.
Эркак ўз аёлини биринчи марта кўриб тургандек эди. Шу пайтгача ўз хаёлларида аёлини бахтли тасаввур қиларди. Ахир отасиз ўсди. Эркак киши аёлига баланддан туриб муомала қилиши керак деб ҳисобларди. Ўз хатоларини эса биринчи марта кўриб турарди.
— Менинг қўядиган хотиним йўқ. Болаларимни тирик етим қилиш ниятим ҳам йўқ. Қўй, йиғлама, кел ўзимга...
Аёл энди баралла йиғлаб юборди...
—Мадиёрга нима дейсиз? Нотўғри тушунмасмикан?
—Оилам сирини кўчага олиб чиқадиган аҳмоққа ўхшайманми?
Тўғри, у жигарим, аммо сизлар бутун борлиғимсиз. Укамга қўйган жойимни унутган эканман, дейман, тамом вассалом!
Пулимни топиб берганинг суюнчисига эса сенга ҳалиги ўзи ювиб қуритадиган кир машина бору, ўшандан олиб бераман!
—Розиман! —кўзда ёш билан кулди Хонзода, ажаб, аёл қалбидаги қўрқувлари ортга чекинган ўрнини ёқимли илиқлик қоплаб бораётган эди...
(тугади)
Феруза Салходжаева
Следующая публикация
Нет комментариев