Ո՛չ մեղադրեք, Ո՛չ համարեք հիմար կատակ.Որովհետև երկրի վրա Դրամանենգ մարդիկ այնքա՜ն շատացել են՝ Ստիպված եմ ոսկին փորձել,Նույնիսկ ոսկի՜ն, Էլ ո՜ւր մնաց,թե հավատամ Դեռ ոսկու տեղ ծախվող խոսքին..ՍԵՎԱԿ
Բացակայությունը քո` բարի՜ է այնպես, Հոգատար այնպես, որ Խավարում իսկ` հետևու՜մ է ինձ։ Եթե ձանձրանա՜մ ներկայությունից, Եվ կամ կարոտե՜մ ներկայությանդ, Բացակայությանդ ձեռքը կբռնեմ, Եվ մենք միասին դուրս կգանք փողո՜ց ՔԵ՜Զ ՈՐՈՆԵԼՈՒ...
Քո պատճառով հավերժ է թվում կյանքում ամեն ինչ: Գարունը, լույսը, կարոտը, սերը, արևը… Ու չի վախեցնում ոչինչ, նույնիսկ քամիները կասկածանքի ու մենության շոյանքը:
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 15 839
Եկեք նաև նրա՛ն ներենք, Ով լռում է հարկադրված, Սակայն գոնե փրփրում է, Բայց ոչ նրան, Ով դավում է Եվ ցավում է՝ հարկադրված..
Ո՛չ մեղադրեք, Ո՛չ համարեք հիմար կատակ.Որովհետև երկրի վրա Դրամանենգ մարդիկ այնքա՜ն շատացել են՝ Ստիպված եմ ոսկին փորձել,Նույնիսկ ոսկի՜ն, Էլ ո՜ւր մնաց,թե հավատամ Դեռ ոսկու տեղ ծախվող խոսքին..ՍԵՎԱԿ
Դատարկությունը կմնա դատարկ այնքան ժամանակ, քանի դեռ մեր հոգիները խեղդում է լռությունը....
Ջահելությունը սխալներ է գործում, հասունությունը պայքարում է դրանց դեմ, ծերությունը` զղջում դրանց համար............
Մայրամուտ էր... Արևն արդեն կամաց կամաց մայր էր մտնում... Դրսում ցուրտ էր... ՈՒշ էր արդեն... ՈՒշ աշուն էր... ՈՒ խենթություն.......
Հուշերն են թաքուն աշնան հետ լացում, Իղձերն` անկատա՜ր,անհու՜յս մոռացվում, Սերն է `բաղձալի, հեռվում ծվարվում, Հեռու՜ կապույտում օրերը թերթում...
Այնպե՜ս կուզեի լուսինը դառնար Խոսուն լռության իրական վկան, Աստղաթափ երկնի բեռը հավաքեր, Չասված խոսքերը թարգմանե՜լ փորձեր.
Մենակությունը մի ցավ է,որից չեն մեռնում,բայց որը սպանում է հոգու երազները....
Ու գարուններս անէացեՈ՜լ են... Եվ իմ գարունը` ես էլ չեմ տեսնում... Ասա, գարունս որտե՞ղ ես պահել, Կամ էլ ինձ լքիր` Ու գարունս ինձ կրկի՜ն կգտնի.
Բացակայությունը քո` բարի՜ է այնպես, Հոգատար այնպես, որ Խավարում իսկ` հետևու՜մ է ինձ։ Եթե ձանձրանա՜մ ներկայությունից, Եվ կամ կարոտե՜մ ներկայությանդ, Բացակայությանդ ձեռքը կբռնեմ, Եվ մենք միասին դուրս կգանք փողո՜ց ՔԵ՜Զ ՈՐՈՆԵԼՈՒ...
Եվ մի՛ կարծիր իզուր, Թե չբերեց բախտդ: Բախտ բերելս ո՜րն է, Նրան ձե՛ռք են բերում:
..Իմ զգայական զարկերակն ես դու, Ես գոյությունդ կարող եմ զգալ մատներիս ծայրով, Տեսնել,շոշափել, երբ չկաս նույնիսկ…
Իմ պարտությունը քեզանով սկսվեց Ու ես մոռացա հաղթելուս մասին, Քո ստորագրությամբ հաշմանդամ դարձա, Որ միշտ խնամես մեռնող հիվանդիս...
Արդեն աշուն է… Գիշեր ու մշուշ,Անխնա անձրև է թափվում երկնքիցՄաքրել տանելով մի կապույտ վերհուշՄեր խենթ հուշերից և խելառ կյանքից:
Սկզբից մինչև լուռ վերջաբան, Ծնված օրից մինչև վախճան, Սեր են մարդիկ փնտրում ամենուր, Սրտերը` բաց, աչքերը` կույր...
Մարդը չի կարող առաջ շարժվել,երբ նրա հոգին կրծում է հիշողությունների ցավը...
Քո պատճառով հավերժ է թվում կյանքում ամեն ինչ: Գարունը, լույսը, կարոտը, սերը, արևը… Ու չի վախեցնում ոչինչ, նույնիսկ քամիները կասկածանքի ու մենության շոյանքը:
Տխրությունս, նա... Էլ մի հարցնի. Նա միշտ էլ ինձ մոտ տաք տեղ է Ճարում. Եվ օրը հազար հիմք է հնարում, Որ իր գոյությունն... արդարացնի..
Ապրելու գաղտնիքը սերն է, երջանկության բանալին` բարությունը...
Մենք ծովեր չունենք՝ մեր սրտերն են ծով...