Կախված չմնալ ո՛չ մի անձնից՝ թեկուզև ամենասիրեցյալ,- յուրաքանչյուր անձ բանտ է, ինչպես նաև՝ անկյուն։ Պետք է կարողանալ ինքդ քեզ պահպանել. անկախության ամենաուժեղ փորձարկումը։ Չպետք է խուսափել ինքդ քեզ փորձելուց, թեկուզև այդ փորձերը միգուցե ամենավտանգավոր խաղն են, որ կարելի է խաղալ։ Նիցշե
ՀԱՅՐԵՐԻ ՀՈՂ Ես այս երգը երգում եմ կանգնած, որովհետև դու նա ես, ում խաղաղության համար զոհվում են առանց կասկածելու, որովհետև դու նա ես. ում համար կռվի են ելնում առանց հրամանի, որին ասում են` միակ, կարոտում են հեռվից, և կարոտից արտասվում են օտար սրճարաններում և չգիտես թե ուր լողացող նավերի վրա: Ես այս երգը երգում եմ սկզբից, որովհետև դու նա ես, որին կորցնելուց հետո էլ ոչինչ չենք ունենա կորցնելու, որովհետև առանց քեզ անձրևը ջուր է սովորական, լեռները` քարերի կուտակում, սերը` շքեղություն ավելորդ և որդի ծնելը` հանցագործություն: Ես այս երգը երգում եմ գլխաբաց, որովհետև դու նա ես, ում ձեռքը պետք է իջնի մեր գլխին օրհնության նման, երբ մենք ճանապարհ ենք ընկնում, երբ մենք սկսում ենք օրը, երբ մենք ծնունդ ենք տալիս տողին ու մտքին…
Մարդիկ մի պարտեզում հինգ հազար վարդ են աճեցնում … և չեն գտնում այն, ինչ փնտրում են…Մինչդեռ այն, ինչ նրանք փնտրում են, կարելի է գտնել ամեն մի վարդի մեջ , մի կում ջրի մեջ… ,,Փոքրիկ Իշխանը,,
Օ՜, ինչո՜ւ պիտի զարմանալի համարեմ քեզ այս ամենի մեջ, երբ զարմանալի լինելուց ամեն բան սովորական է դարձել: Դու ամենաբնական եղանակն ես, որ պետք է ավելացնել չորս եղանակներին, և աչքդ՝ ամենախաղաղ օրը ապրելու որոշում կայացնելու համար:
ԿԱՐՈՏՈՒՄ ԵՄ Ինքս՝ իմ մեջ, ինձ հետ մնալ - կարոտում եմ. Զարթնել՝ անհոգ, Մանուկ օրվա հետ մանկանալ - կարոտում եմ. Դուրս գալ տնից ու անճանաչ գնա՜լ, գնա՜լ- կարոտում եմ. Գտած մի նոր տողի համար Աշխարհի՜ չափ ուրախանալ - կարոտում եմ. Քո մի խոսքից առավոտել, Թաքուն բախտով ներսից հորդել, Փխրել, տխրել ու կարոտել - կարոտում եմ. Հազար տեսակ հոգս ու հարցում՝ Մեկը մեկից առաջ ընկած՝ Ինձ առել են իրենց տենդոտ հրմշտոցում, Ինձ՝ ինձանից հեռացնո՜ւմ են, անջատո՜ւմ են. Եվ զգում եմ մեկ էլ հանկարծ Որ ինքս՝ ինձ կարոտո՜ւմ եմ... Ս. Կապուտիկյան
“Տարիներն անցնում են, ետ ես նայում, որ զուր տեղը կորցրել ես ժամանակդ էլ, եռանդդ էլ, ամբողջ կյանքդ էլ: Եվ ամեն օր սպասում ենք, որ պիտի փոխվի: Ասում է՝ գնացին տեսան Մոլլա Նասրէդդինը մի վարար ջրի ափին նստած սպասում է: Ասին՝ ընչի ես սպասում: - Թե՝ սպասում եմ գետն անց կենա, որ հետո ես անց կենամ: Ճիշտ էսպես. մենք էլ սպասում ենք՝ էս ժամանակն անց կենա, որ մեր ուզած կյանքով ապրենք... ու շարունակ սպասում ենք:” ― Հովհաննես Թումանյան
Հիմա արդեն ուշ էր: Շատ վաղուց ուշ էր: Կյանքում ամեն բան, ինչպես սերմը բույսի ճանապարհ գնալու իր ժամանակն ունի: Պետք է պատրաստ լինել համընթաց քամուն, խատուտիկի սերմի պես լինել օդապարուկով թեթև և ինչ-որ տեղ սերմնակալելու բնազդով լեցուն: Եվ բնազդով՝ ազատ... Բայց ո՞րն է քո քամին: Քամի՞ն է քեզ գտնում, թե՞՝ դու՝ քո քամուն: Թե դու այն փուշն ես, որ ապրում է մարդկանցից անիծված հովտում, որ աճում է տափակ, աճում գետնատարած և չի կպչում անգամ գելուգազանի ոտքին: Վանո Սիրադեղյան.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 15 843
———Մ/ֆ Ոզնուկը մշուշում
Լես Բրաուն
———
Իվան Տուրգենև
Չինական Իմաստություն
Օտարները դառնում են հարազատ։
Հարազատները՝ օտար։
Ընկերները վեր են ածվում անցորդների։
Սիրելիները՝ ծանոթների։
Ֆ. Դոստոևսկի
Պետք է կարողանալ ինքդ քեզ պահպանել. անկախության ամենաուժեղ փորձարկումը։
Չպետք է խուսափել ինքդ քեզ փորձելուց, թեկուզև այդ փորձերը միգուցե ամենավտանգավոր խաղն են, որ կարելի է խաղալ։
Նիցշե
Ես այս երգը երգում եմ կանգնած,
որովհետև դու նա ես,
ում խաղաղության համար զոհվում են առանց կասկածելու,
որովհետև դու նա ես.
ում համար կռվի են ելնում առանց հրամանի,
որին ասում են` միակ, կարոտում են հեռվից,
և կարոտից արտասվում են օտար սրճարաններում
և չգիտես թե ուր լողացող նավերի վրա:
Ես այս երգը երգում եմ սկզբից,
որովհետև դու նա ես, որին կորցնելուց հետո
էլ ոչինչ չենք ունենա կորցնելու,
որովհետև առանց քեզ անձրևը ջուր է սովորական,
լեռները` քարերի կուտակում,
սերը` շքեղություն ավելորդ
և որդի ծնելը` հանցագործություն:
Ես այս երգը երգում եմ գլխաբաց,
որովհետև դու նա ես,
ում ձեռքը պետք է իջնի մեր գլխին օրհնության նման,
երբ մենք ճանապարհ ենք ընկնում,
երբ մենք սկսում ենք օրը,
երբ մենք ծնունդ ենք տալիս տողին ու մտքին…
Իրականում, իսկապես թանկ բաների համար վճարում են հոգու մասնիկներով...
Դմիտրի Եմեց
,,Փոքրիկ Իշխանը,,
զարմանալի համարեմ քեզ
այս ամենի մեջ,
երբ զարմանալի լինելուց
ամեն բան սովորական է դարձել:
Դու ամենաբնական եղանակն ես,
որ պետք է ավելացնել չորս եղանակներին,
և աչքդ՝
ամենախաղաղ օրը
ապրելու որոշում կայացնելու համար:
Ինքս՝ իմ մեջ, ինձ հետ մնալ - կարոտում եմ.
Զարթնել՝ անհոգ,
Մանուկ օրվա հետ մանկանալ - կարոտում եմ.
Դուրս գալ տնից ու անճանաչ գնա՜լ, գնա՜լ- կարոտում եմ.
Գտած մի նոր տողի համար
Աշխարհի՜ չափ ուրախանալ - կարոտում եմ.
Քո մի խոսքից առավոտել,
Թաքուն բախտով ներսից հորդել,
Փխրել, տխրել ու կարոտել - կարոտում եմ.
Հազար տեսակ հոգս ու հարցում՝
Մեկը մեկից առաջ ընկած՝
Ինձ առել են իրենց տենդոտ հրմշտոցում,
Ինձ՝ ինձանից հեռացնո՜ւմ են, անջատո՜ւմ են.
Եվ զգում եմ մեկ էլ հանկարծ
Որ ինքս՝ ինձ կարոտո՜ւմ եմ...
Ս. Կապուտիկյան
_____________Ֆրիդա Կալո
- Թե՝ սպասում եմ գետն անց կենա, որ հետո ես անց կենամ: Ճիշտ էսպես. մենք էլ սպասում ենք՝ էս ժամանակն անց կենա, որ մեր ուզած կյանքով ապրենք... ու շարունակ սպասում ենք:”
― Հովհաննես Թումանյան
Երբեք չկոտրվեք մարդկանց ներկայությամբ:
Հեմինգուեյ
Հավերժ միայնակ
Անխուսափելի
Անհնար
Ուրիշ կերպ չկա...
Բուկովսկի
Ֆյոդոր Դոստոևսկի
(Լեւոն Սարգսյան)
Հանգրվանը երանելի․
Սին խոստումներ, ունայն խոսքեր ֊
Եվ թիրախը սիրտն է էլի...
Հ․ Սարուխան
Մայրս ասում է –
մի նեղվիր, կգա անշուշտ:
Ավաղ, չգիտի՝
ես եմ կորածն այս հեքիաթի:
Ռեզա Քազեմի
Վանո Սիրադեղյան.