Предыдущая публикация
Эъзоза ўқишдан чиққанда атрофга шом қоронғулиги тушаётган эди.
Бугун устозининг илтимосига кўра кечроқ дарс бошлаган эдилар. Телефонига қаради. Онасига қўнғироқ қилиб метрога кириб кетаётганлиги ҳақида хабар берди...
Йўловчи маршруткага чиқиб ўтирди-ю, қулоқчинларини тақиб, инглиз тилидан ёдлашга берилган сўзларни такрорлаб кетмоқчи бўлди. Аммо шу пайт ҳайдовчининг
—Ҳа ўртоғимнинг қизи, кеч бўлганда нима қилиб юрибсан? Қизнинг саломига алик ҳам олмай давом этди.
—Қиз бола бунақа кеч бўлганда кўчага чиқмайди. Мани қизларим шомдан кейин уйда бўлмасин, нима қилар эканман!
Эъзоза шунча одамнинг ичида баралла насиҳат қилаётган бу одамга гап нима деб гап қайтаришни билмай, уятдан бошини кўтара олмай қолди. Худди ҳамма унга қараётгандек ҳижолат бўла бошлади.
Уйга келиши билан онасига ҳайдовчи амакининг гапларини айтди-ю сал енгил тортгандек бўлди, аммо энди унинг кайфияти онасига кўчган эди.
—Адангларга индамай қўя қол, тағин Мурод амакинг билан уришиб юрмасинлар!—тайинлади Зарифа қизига...
Май ойида ўқитувчиларнинг иши кўпайиб кетади. Айниқса, ўқиш тугагандан кейин. Зарифа иншоларни текширди, ҳисоботларни тўлдириб, завучга топширди-ю, енгил тортди. Хонасига қайтиб, деразаларни ёпмоқчи эди ногоҳон кўзи дарахт га суяниб турган қиз ва уни деярли қучоқлаб олган йигитга кўзи тушди. "Бу кимнинг ўқувчилари экан!"—деди у. Деразадан туриб бақирди.
—Нима қиляпсизлар? Э, уятсизлар!
Йигит билан қиз ялт этиб овоз келган томонга қарадилар. Шунда Зарифа қизни таниб қолди.
" Ия, бу Лола-ку, Муроднинг қизи!"
У хаёлини йиғиб олгунича ўқувчилар қочиб кетди...
Ҳикояни шу ерда тугатишни лозим топдим. Зарифа бу ҳақда ҳеч кимга айтмаган бўлса ҳам, ўзи учун ҳаётдан яна бир сабоқ олган эди. "Бировни муҳокама қилиб, ноўрин изза қилишдан олдин одамлар ўз бошига келадиган ишларга тайёр туришлари керак экан"
Феруза Салходжаева.
Следующая публикация
Нет комментариев