Ты мяне на дасвецці пабудзіш,
Басанож правядзеш наваколлем,
Ты ніколі мяне не забудзеш,
Ты мяне не пабачыш ніколі.
Затуліўшы цябе ад прастуды,
Я падумаю: сумная доля!
Я ніколі цябе не забуду,
Я цябе не пабачу ніколі…
Заслязяцца твае вішні-вочы,
Бы ад ветру, што ў небе сваволіць,
Азірнуцца – бяду напрарочыць,
Больш цябе не пабачу ніколі.
Пахіснецца нябёснае кола,
Ад тых слоў, што лунаюць усюды:
Я цябе не пабачу ніколі,
Я ніколі цябе не забуду,
Я цябе не пабачу ніколі,
Я ніколі цябе не забуду…