დრო მიდის უკანმოუხედავად..ექვსი წელი გავიდა უკვე. გული ტკივილით ფეთქავს!.ჩემი დამტირებელი ხარო ასე მეუბნებოდი,,,მე კი იმედი გაგიმტყუნე,შორიდან ტელეფონით დაგიტირე!!!რა იქნებოდა, მშობლები განუსაზღვრელი ვადით რომ ცოცხლობდნენ!ცხოვრება მიდის, გრძელდება... მოგონებებს, წარსულს ვებღაუჭებით, არავის და არაფერს ვივიწყებთ, თითქოს ყველაფერს ვაკეთებთ, მაგრამ მაინც...მამიკო, ნათელი დაგიმკვიდროს უფალმა! მიყვარხარ და მაკლიხარ......