Өлең авторы – Айгүл Сағымбайқызы.
Менің көңілім, қара бұлтқа, ұқсаған,
Кетпей қойды, жел түрсада, басымнан.
Сағынышпа, өкінішпе, әйтеуір,
Мазамды алды, түсінемін, бұл өмір.
Өмір өтер, бірде жығып аямай,
Тығырына апарып, тұрғыздырмай.
“Керегі жок” – деп, түңілген уақытта,
“Болды, тұр” – деп, күш енеді тағатқа.
Сағынамын, сені ойлап, сағынамын,
Оралдың-ау, қол жетпес, көктем гүлге.
Қайта оралу, мүмкін емес қой, жаным,
Шаттық толы, бақыт толы, сол күнге.
Жоқ болмайды, жоқ дейді ғой, мынау таңым,
Мүмкін емес, деп жатады, түндерім.
Сағынышым, сағындым-ау, мен жаным,
Сені ойлаумен, еске алып, бар ендігі, амалым.