ЭРТЕҢ КЕЧ…
Күүлөндүм, обон сыңар чертилбедим,
Күтүүнү түнөк кылган мейкиндемин.
Эртең кеч! Сени мүмкүн сүйбөй калам,
Эгерде билсең, бүгүн эркиңдемин.
Сыр кылам, сыпатыңды жазганымда,
Сызылып карегимден жаш тамууда.
Азыр сен, «сүйөт»- дейсиң түбөлүккө,
А бирок, эртең балким, башкамын да.
Ызадан ыйлап, өңдөн азбай анан,
Ырларды арнап сага, жазбай калам.
Бактылуу кылып, сенче сүйбөсөм да,
Башкага көктөмдөгөн жазга айланам.
Анда кеч, апкаарыса гүл жүрөгүм,
Айгине, билем дайым сүрдүгөөрүм.
Өмүргө башымды ийип акырындан,
Өзүңдү унутууга үлгүрөөрмүн.
Күү болуп, обонуңда чертилбедим.
Кусалык ээлеп алган мейкиндемин.
Эртең кеч! Балким сени сүйбөй калам,
Эгерде билсең, азыр эркиңдемин.
Эртең кеч! Бирок, азыр чексиз сүйөм,
Эгерде сезсең бүгүн эркиңдемин…