Himalaje – najwyższy łańcuch górski na Ziemi.
Łańcuch Himalajów leży w południowej Azji, ma ponad 2,5 tys. km długości i około 250 km szerokości. Rozciąga się na terenach należących do Pakistanu, Indii, Chin (Tybetu), Nepalu i Bhutanu. W Himalajach znajduje się aż 10 z 14 ośmiotysięczników świata. Szczyty przekraczające 8000 m n.p.m. tworzą Wielkie Himalaje, w których najniższe przełęcze przeważnie leżą powyżej 4000 m n.p.m. Najwyższy szczyt to Mount Everest o wysokości 8848 m n.p.m. Od wschodu pasmo to ogranicza dolina Brahmaputry, a od zachodu – Indusu. Wierzchołki Małych Himalajów sięgają średnio 2400 m n.p.m., tylko na zachodzie 4000 m n.p.m. Najniższe pasmo Siwalik ciągnie się wzdłuż całego systemu od Brahmaputry do Indusu, a jego wysokość nie przekracza 2000 m n.p.m.
Nazwa „Himalaje” pochodzi z sanskrytu (हिमालय, Himālaya) i znaczy „siedziba śniegów” (z himá, „zima, śnieg”, oraz ālaya, „siedziba, leżący”).
Składa się z trzech głównych pasm: Wielkie Himalaje na północy, Małe Himalaje w środku i Siwalik na południu.
Pod względem terytorialnym stosuje się też następujący podział:
Himalaje Kaszmirskie pomiędzy rzekami Indus i Dras (Nanga Parbat, 8125 m)
Himalaje Pendżabskie pomiędzy rzekami Dras i Satledź (Nunkun, 7135 m)
Himalaje Garhwalu pomiędzy rzeką Satledź a Nepalem (Nanda Devi, 7816 m)
Himalaje Nepalskie (Mount Everest, 8848 m)
Himalaje Sikkimskie (Kanczendzonga, 8586 m)
Himalaje Bhutańskie (Gangkhar Puensum, 7570 m)
Himalaje Assamskie (Namcze Barwa, 7755 m)