Αρχινώ και λέγω σας
εναν μικρον ιστορίαν
ση Μπαλάφτσα οντες εζήνα
-παλαλά πολλα επίνα.
αούτειν' ξαν αδακέσ',
σέβασην είχαν εκέσ'.
Ηνας νύφε έναν ημέραν
τη γαιδαρ τη θεγατέραν
ταβιζ με την πεθεράνατς
σκούτε και φουρλαεύ απάνατς
εξέγγεν και το τάκουν νατς
λέει την πεθερανατς τσουνα
το κιφαλης άμον τάς
εθαρείς κι θα ψωφάς.
Επϊάσταν 'ς σα μαλλία, εμαζεύτεν γειτονία,
έρθεν κ' ένας γείτονας λέει ατέναν, «ντο ευτάς,
νέτζη εσύ 'κ εντρέπεσαι, γιατί κρους την πεθερά σ';»
Λέει ατον, «εσύ ντο θέλτς, το σκυλίν θα γουρταρεύ'ς;»
Λέει η πεθερά 'ς σην νύφεν, «μεσημέρ' έντον 'κ ενίφτες,
εγώ θα φτάω τα δουλείας, θα τερώ και τα παιδία σ',
'ς ση κυρού σ' 'κ είχες νερόν, αδά θέλτς και παραγιόν.»
κι είχα πεθεραν καλέσαν
αχ Εγώ η τυχηρέσα
τα βουτουρα τα Τιρια εχε τα με τα κλειδια,
και η νυφε η καιμεντσα, παντα ζαρο γουλιαμεντσα,
παντα φται υπομονι, τρωι κρομιδε και ψωμιν.
Πεθερατς χατεβ' ατεν. εξω ασο σπιτ νατς ,
και η νυφε σκουθεν παει,
και παραπονον κι φταει.
Αμον ντε φταν και σο σπιτ'νατς,
ειδεν και την αδερφι 'ατς, αδερφι'ατς εγριξεν να,
μα η μανατς ειπεν να,η μανα ευγων οξωκα και ρωτα'τεν πρωτα,
νετσι ντε παθες και κλαις,
και την μανας τιδεν κι λες.
Νετσι μανα νει ρωτας, και πεισων φαει να χορτασ'με,
γουρπαν εγω σι γουλας, μερ εφεκες την Τασουλας,
η Τασουλα εν σο σπιτ'νατς, δικαιουτ ατεν ο Κυρ'νατς.
Και η Πεθερα'μ εν κακεσα παντα αφειν με νηστικεσα,
τσακών εφτάει το φουστορον
και τρώεια μαναχέσα.