Մրազ Շամոյանը Երեսխահուն գյուղի Մարտիկ Գևորգյանի անվան միջնակարգ դպրոցի եզդիերենի միակ ուսուցիչն է: Մասնագիտությամբ իրավաբան Մրազը պաշտոնն անսպասելի է ստանձնել նախորդ ուսումնական տարվա կեսերին, երբ պարզ դարձավ, որ նախկին ուսուցչուհին մեկնում է արտերկիր, և եզդիերերենի խմբակը մնում է առանց ուսուցչի: Եզդիերեն ուսուցիչ աշխատելու առաջարկը նա ստանում է արդեն երկրորդ անգամ:
«2005թ. դեռ դպրոցական էի, — ասում է Մրազը, — 10-րդ դասարանում էի սովորում, եզդիերենի դասագրքերը նոր պետք է ներդրվեին եզդիական համայնքների դպրոցներում: Հետաքրքրվել էին, իմացել էին, որ եզդիերենով ես հետաքրքրված եմ, քիչ թե շատ ինքնակրթությամբ ուսումնասիրել էի, ինձ առաջարկեցին զբաղվել ուսուցչությամբ, բայց քանի որ ես ուրիշ նպատակներ ունեի կապված իրավաբանության հետ, չհամաձայնեցի. հնարավոր չէր համատեղել: Ուսումնառությունս ավարտելուց հետո որոշ ժամանակ զբաղվել եմ ոչ մասնագիտական աշխատանքներով, վերջին տարիներին նաև իրավաբանական խորհրդատվական աշխատանքներ եմ իրականացնում մեր համայնքում»:
Ու թեև երեխաները Մրազին շատ են սիրում և ինքն էլ մեծ նվիրում է կատարում իր աշխատանքը, նա նպատակ չունի մնալու այս պաշտոնում երկար. արդեն որոշել է, որ ավարտելու է փաստաբանական դպրոցն ու մարզում փաստաբան աշխատի:
ՀՀ դպրոցներում եզդիերեն լեզվի և գրականության դասավանդումը ներդրվել է 2006-07թթ.: Ինքը Մրազը դպրոցում եզդիերեն չի անցել, լեզուն սովորել է ինքնակրթությամբ, բայց խմբակ վարելուն համար մասնագիտական կրթություն ունենալը պարտադիր չէ, բավարար է առարկայի իմացությունը:
«Ընդհանուր առմամբ ես դրական կգնահատեի եզդիերենի դասավանդումը, — ասում է Մրազը, — թեև մեծ բացթողումներ, թերացումներ, պետք է նշել, որ կան: Ես հիշում եմ, որ երբ ավարտում էի դպրոցը, այդ ժամանակ շատ էր խոսվում դասագրքերի մշակման մասին: Ես ինքս շատ էի ցավում, որ զրկվում էի այդ հնարավորությունից՝ դպրոցում եզդիերեն ուսունասիրելու: Ես հիմանականում զբաղվել եմ ինքնակրթությամբ, ինքս եմ լեզուն սովորել: Եթե այդ շանսը լիներ դպրոցում սովորելու եզդիերեն, դա կլիներ մեզ համար երանություն»:
Մանրամասները՝ տեսանյութում։