тыуган жирем Башкортостан родина моя

Ул арада абзарлар ягыннан таң әтәче гайрәтләнеп кычкырып җибәрде. Аңа икенчесе, өченчесе кушылды.

7 октябрьдә Казанда Фәрзәнә Гобәйдуллинаның “Әнием кояш икән”, Венер Исхаковның “Министр була яздым!” китапларының презентациясе үтәчәк. Шунда ук татар шагыйре Рафис Корбанның Уфада башкорт теле...

Ак бабай да, Мәдинәттәй дә Нәфисәдә нинди «чир» барлыгын төгәл белеп кергәннәр иде. Мәрт йокысына киткән кешеләргә өрәк ияләшкәнен дә, бу хәшәрәтләрнең күбрәк хатын-кыз тәнен сайлавын да беләләр.

Таңга таба, оебрак киткән бер мәлдә, Хәлим күзләрен ачып җибәрсә, каршысында Нәфисә басып тора, аңа төбәлеп карап баккан да, менә хәзер тотам, буам дигән кебек, кул бармакларын ыргаклап алга сузган...

– Балам, Хәят... – Авыр сынау кичереп, ерак аралардан өенә кайтып кергән Нәфисәнең иреннәреннән калтыранып чыккан беренче сүзләр шушы булды. – Зинһар, кичер мине... Мин сине беренче булып сөя алмадым. Күк...

– На, малкай!.. – Гомердә булмаганча, юлчы карт үзе дә җенне хәтерләткән алалы-колалы атын куалый башлады. – На! На!..

Ташның бер башына ай уелган иде, шуннан кабер ташы икәнне белделәр дә инде. Хәлим табылдык ташны торгызырга уйлады, әмма, күпме генә көчәнсә дә, аны урыныннан да кузгата алмады.

Түр почмакта түшәм буенча сузылган матча агачына таныш төлке асып куелган иде! Ул гынамы, шул матча агачында пычак кадалып тора, Хәлимнең югалткан пычагы!