Предыдущая публикация
Албастылар – 2. Роман. (17)
– Балам, Хәят... – Авыр сынау кичереп, ерак аралардан өенә кайтып кергән Нәфисәнең иреннәреннән калтыранып чыккан беренче сүзләр шушы булды. – Зинһар, кичер мине... Мин сине беренче булып сөя алмадым. Күкрәк сөтемне имезә алмадым... Мин сине югалттым, кичер мине, балам, газизем!.. https://tulpar.info/articles/ch-chm-s-r/2024-09-30/galim-an-gyylmanov-albastylar-2-roman-17-3946787
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев