Предыдущая публикация
Кем син , чибәр..?
Безнең танышулар кызык булды,
-Сөю- диеп, әйтү бик авыр,
-Кем син чибәр?
-Моңсу сагыш..
Танымадым , озак яшәрсең лә,
Хәзер инде күрәм, без таныш..
Күпме синең йөздә көзге болыт,
Көл төсендә ява яңгырлар,
Есининның һәрбер шигырендә,
Синең белән икәү, без дә бар.
Бергә шигырь укып, ишетмәдек,
Күктә очтык..һаман без бергә,
Тәре чикән күлмәк кигән идем,
Булышмады тәре, һич кенә..
Чия өсләреннән очып үттек,
Канат тими иде гел җиргә.
Икәү түгел , гел өченче керде,
Беренчеләр булмый, гомергә..
Тәрҗемә-Рамзис Мишәр.
Автор-
Кто ты, милая?
Александр Редичкин
Наш роман начинался весело,
Хоть был ниткою белой шит.
— Кто ты, милая?
— Я депрессия.
— Не признал, будешь долго жить.
Сколько неба в тебе осеннего,
Сколько пепельного дождя,
Мы читали взахлёб Есенина,
В каждом слове нас находя.
Было здорово — серым облаком
В небо взмыть от земной тюрьмы,
И звянящий тревожно колокол
Звал к заутренней — только мы,
Как всегда, ничего не слышали
В вышине — там, где я и ты,
Мне рубашку крестами вышили —
Да помогут ли мне кресты?
Мы летали с тобой над вишнями,
Не касаясь крылом земли,
Были третьими, были лишними,
Коли первыми не смогли.
Следующая публикация
Нет комментариев